Serseri 2

Serseri ile Yılbaşı

Biz geldik canımın en içleri!💙

Nasılsınız? Beni soracaklar için ben iyiyim, iyi olmaya çalışıyorum.

Söz verdiğim gibi sizlere Yılbaşı bölümümüzü getirdim. Lütfen sanki bugün yılbaşı gibi okuyun ğwğdğdcğ Umarım beğenirsiniz ve hoşunuza gider.

~ Bölüme geçmeden önce yıldızlarımızı parlatalım mı?🌟

Multimedia sırasıyla; Ada, Kutay, Beste, Burak, Ateş ve Asrın💙

Not: Bu bölüm kitabın ilerleyişinden bağımsız bir bölümdür. Yılbaşı özel bölümüdür.

İnstagram: mavininhikayeleri
Wattpad: kendince_yazar

İyi okumalar.

~

Ada'dan...

31.12.2023

Elimde tuttuğum kitaplarımla birlikte sonunda sınıftan çıkabildiğimde, koridorda yürümeye başladım. Yanımdan geçen tanıdık simalara karşılık gülümsediğimde, "Ada?" diye bağıran tanıdık ses tonu kulaklarıma doldu.

Başımı sesin geldiği yöne doğru çevirdiğimde gördüğüm Zeynep'le birlikte hafifçe gülümsediğimde, "Efendim Zeynep?" dedim.

"Nasılsın, iyi misin?" Sanki bir şey isteyecek gibi duruyordu.

"İyiyim sen nasılsın?"

"Ben de iyiyim. Şey... Yani Deneysel Psikoloji dersinin notları sen de var mı?" Tam da tahmin ettiğim gibiydi işte.

"Var," dediğimde yüzümden gülümsememi hâlâ silmemiştim. "Ama yanımda değil. Eve geçince hemen sana atarım, olur mu?"

"Çok teşekkür ederim Ada, gerçekten çok teşekkür ederim."

"Ne demek," dediğimde birkaç vedalaşma sözcüğünün ardından ayrılmıştık. Zeynep aynı zamanda hem okuduğu hem de çalıştığı için; derslere pek vakit ayıramıyordu. O yüzden onun böyle not istemesini normal karşılıyor, ona yardımcı olmak için elimden gelen her şeyi yapıyordum.

Sonunda kampüsten çıkabildiğimde, esen havayla derince bir nefesi içime doğru çektim. Artık Aralık ayının son günlerindeydik. Hatta bugün yılın son günüydü. Yılbaşıydı...

2023 yılı da bir şekilde bitmiş ve biz artık 2024 yılına göz kırpmıştık. Hatta baya baya giriyorduk.

Aradan geçen üç yılda benim hayatımda çok şey değişmişti. En başında kazanamam dediğim o üniversiteyi kazanmıştım. Evet, üniversite üçüncü sınıf, Psikoloji bölümü öğrencisiydim.

Yapamam dediğim ne varsa hepsini yapmıştım.

Üniversiteye geçince çalışkan, düzenli bir öğrenci olmuş. Ve hatta derslerimi bile düzgün bir şekilde dinlemeye başlamıştım.

Zaman gerçekten insanı değiştiriyordu. Ve ben de değişmiştim. Ama tabii saflıklarım, salaklıklarım hâlâ aynıydı. Maşallah onlar benden hiç eksilmiyordu.

"Ada?" diye bağıran bir ses kulaklarıma dolduğunda, olduğum yerde oflamamak için kendimi zor tuttum. Bir okuldan çıkana kadar bana seslenmeyen kişi kalmamıştı.

Başımı arkaya doğru çevirdiğimde gördüğüm Mete'yle birlikte yüzümü düz bir ifade de tutmaya çalıştım. Yanıma doğru koşturuyordu. Aman ne hoştu!