Kurtarıcı.

9 0 0
                                    

Kaçtıktan sonra bir ara sokağa girdik. Burada kimse yoktu. Hava kararmıştı ve çok acıkmıştık. Hiç paramızda yoktu. Karşıda bir büfe vardı. Aklıma o fikir gelsede önce yapmak istemedim. Taa ki midemin sesini tekrar duyana kadar. Bu fikrimi özge'yle paylaştım. Oda ilk başta ne kadar "hayır, olmaz, yapamayız !" Desede sonra mecbur kaldı. Planımı ona anlattım. Özge, büfenin önüne düşmüş ve bacağını incitmiş gibi yapacaktı. Adam katı kalpli değildir herhalde. Mutlaka yardım edecektir. Ve beni yanıltmadı. Özge bağırmaya ve inlemeye başlayınca koşarak onun yanına geldi. Ona "Ne oldu kızım, bir şeyin var mı ?" Diye sordu. Özge adamı oyalarken bende arka taraftan dolaşıp bir şeyler aldım. Birkaç bisküvi, çikolata ve elime ne gelirse aldım. Sonrada planı yaptığımız yere geri döndüm. Özge'de adamı bir şeyi olmadığına inandırarak yanıma geldi. Ve zıkkımlanmaya başladık. İçim hiç rahat değildi ama buna mecburduk. İnsanın yapmak istemediği şeyleri zorla yaptırtıyor hayat bazen. Ben bunları düşünürken özge'ye baktım. Bir kenarda uyumuştu. Üzerine orada bulduğum karton ve birkaç yırtık elbise örttüm. Hava çok soğuk değildi iyi ki. Yoksa burda soğuktan ölebilirdik. Sonra bende özge'nin yanına kıvrıldım ve uyumaya çalıştım.

-Giriş-Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin