The Love Project

Hoofdstuk 4: verliefd

Hoofdstuk 4

V E R L I E F D 

Het eerste waaraan ik dacht deze ochtend was het project. Hoe het een nieuwe fase in mijn leven zal openen. Want eerlijk, ik ben een keiharde angsthaas op het gebied van nieuwe uitdagingen aangaan. Ik bedoel dat er dus nog nooit iets spannends in mijn leven is gebeurd. Dat project zal daar dus zeker verandering in brengen. Ik weet niet of ik dat positief of negatief vind.

Iedereen, maar dan ook iedereen kijkt me dan ook verbaasd aan als ze mijn naam zien verschijnen op het beeldscherm in het restaurant van de school. Sommige geven me zelf een bemoedigend knikje, andere staan dan weer te grinniken. Ik had gedacht dat ze me veel erger zouden uitlachen.

'Cool, iedereen is echt verbaasd dat jij meedoet.' Claire geeft me een zacht schouderklopje en kijkt trots om zich heen. 'Ja, mensen deze meid doet mee, ik heb haar ingeschreven,' spreekt ze iedereen toe, niet dat iemand luistert. Ze blijft met haar beide handen in mijn richting wijzen en steekt trots haar borst vooruit. 

'Ja, ikzelf ben ook verbaasd,' mompel ik terwijl ik nog altijd naar de lijst op het beeldscherm staar en Claire's handen naar beneden richt. 'Heel verbaasd. Ik zou er niet tussen moeten staan.'

Ik had dus gelijk. Het merendeel van de deelnemers zijn jongens met een rekenmachine-verslaving of zijn jongens met een eigenaardige eigenschap. Ik had het moeten weten. Waar staan de knappe jongens op de lijst? Er staan er een paar tussen, misschien omdat ze ook door vrienden ingeschreven zijn. Maar deze hebben dan weer een verschrikkelijk karakter. Waarom kunnen jongens niet knap en leuk zijn tegelijkertijd? Altijd dat zelfde probleem.

Ik staar nog enkele seconden naar het scherm en draai me dan om. We hebben hier wel lang genoeg gestaan. Mijn naam staat er tussen en zal niet plots verdwijnen. Ik wilde net Claire met me meesleuren, wanneer ik Drew en Tyler opmerk. 

Automatisch kijk ik naar Claire. Als Drew in de buurt is, betrap ik haar altijd op het staren naar hem. Ik weet dat ze hem al voor een lange tijd leuk vindt, maar ze heeft het me nog nooit letterlijk vertelt. Omdat ik haar al zo lang ken, zie ik dat gewoon. Drew valt dan wel niet onder de jongens die ik goed genoeg vind voor Claire, maar ik heb er niets op tegen. Zij mag beslissen op wie ze valt. Als zij op iemand als hem wil vallen, kan ik daar niets aan doen.

Ik hoor hoe Drew zijn vriend staat uit te lachen. Hij heeft Tyler natuurlijk ingeschreven en zoekt nu naar zijn naam in de lijst, om het officieel te bevestigen. Ik zie hoe hij hem een schouderklopje geeft. 'Succes maat, er zitten naar mijn mening geen mooie meiden tussen.' Uit zijn ooghoeken kijk Drew enkele seconden naar mij en grinnikt. 'Ze zijn allemaal lelijk, vooral Alyse.'

Mijn ogen draaiend, richt ik mijn aandacht weer op Claire, die haar volledige aandacht richt op mijn stiefbroer. 'Klaar met het staren naar Drew?' 

Een rode blos verschijnt op haar wangen. Ze kijkt enkele ogenblikken verlegen rond. 'Ik was aan het dagdromen, niet aan het staren.'

'Tuurlijk, je dagdroomt enkel als Drew juist altijd in de buurt is. Volkomen normaal, Claire.'

'En, wat gaan wij nu doen?' vraagt Claire om het op een ander onderwerp te brengen. 'We hebben geen les meer, dus het zou zinloos zijn om hier nog verder rond te hangen.' Ze zwaait haar tas om haar schouder en kijkt nog voor de laatste keer naar het beeldscherm. 'Hé kijk, er staat hier iets.'

Alle deelnemers worden verwacht om drie uur deze namiddag in het restaurant, want dan zal de directeur een toespraak houden en verdere uitleg geven. Het project is dit jaar veel moderner geworden, dus alles is verandert. Tot dan.

Hoe kunnen ze dit project moderner maken? Wie zijn idee was dit nou weer? Waarom  moet men zoveel uitleg geven?

Claire zucht. 'We zullen hier toch moeten blijven rondhangen. Daar gaat onze vrije namiddag.' Claire kijkt denken om haar heen. 'Misschien kunnen we kijken wat Drew en Tyler gaan doen? Zij zullen hier ook wel in de buurt blijven.'