One Hundred Days (Completed)

Chapter 66: Kape

Chapter 66: Kape

"'Tay!"

"'Tay!"

"Saan ka po pupunta?"

Papalabas na dapat ito pero tumigil, tumingin sa akin.

Ilang segundo rin ang tinagal ng katahimikan.

Nag-alala ako, kaya dahan-dahan akong lumapit dito.

"'Tay? B – bakit po?"

Humarap ito sa akin. Hinimas ang ulo ko. Dahan-dahang lumuhod at hinawakan ang kamay ko.

Nakatingin lang ako rito, tumingin rin siya sa akin. Ngumiti ng bahagya at sabay sabing.

"Nak, kahit na anong aalagaan mo ang nanay mo ha? 'Wag mo papabayaan ang pag-aaral mo, palagi  ako nandito para sa'yo."

Nagtaka ako sa sinabi nito.

"B – bakit po?? A – ano pong meron??"

Umiling ito.

"Wala nak, basta tatandaan mo palagi na mahal na mahal ka ng tatay at kahit na anong mangyari, ikaw lang ang nag-iisang prinsesa ko." sabay halik nito sa noo ko..

Dahan-dahan itong tumayo at tumalikod sa akin.

"Tay?"

Pinihit nito ang door knob ngunit tumigil sandali.

"Magkikita pa tayo ulit, mahal na mahal kita nak."

Bigla nitong binuksan ang pintuan, hahabulin ko pa dapat siya para itanong kung para saan ang mga sinabi nito ngunit nasilaw ako ng puting liwanag at hindi na siya nahabol pa.

Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko, nakakakita ako ng mga puting liwanag. Pinagmasdan ko ang paligid ko, nasa hospital ako, nakita kong nakahiga ang ulo ni nanay sa balikad ko. Nakaupo kami sa isang long bench.

"A – ano 'yung napaginipan ko??" tanong ko sa sarili ko..

Sandali akong natahimik, napapikit at pilit inaalala ang napaginipan ko. Naramdaman kong gumalaw si nanay at.

"Nak, okay ka lang ba?" mahalinghing na tanong nito..

"O - opo." sagot ko habang nakapikit..