SB: Chapter 30

148K 1.8K 249
                                    

Nakakakilig na nakakaiyak yung MiGi scene kagabe noh? sobrang masakit sa puso! Huhuhu. <///3 pinaiyak tayo ng mga taga PAI. Pero kapit lang, KathNiels. MiGi ang endgame diyan. HAHAHAHA. Dejoke. Umasa lang tayo, tiwala lang. :) 


Dedicated po kay causeimnotaprincess. HAHA. Idol ko to'. Read niyo stories niya. Yung 'Kung ako ba siya?' saka yung book 2 nun. Magaling to', pramis! <3 =))

Vote/Comment? Thanks! :*

Enjoy! ;)

=.=.=.=.=.=.=.=.=.=.=.=.=.=.=.=.=.=.=.=.=.=.=.=.=

-CHAPTER 30-

Daniel's POV: 

Fr: Bro Khalil

Can we talk? tmw. Sa studen'ts park. LUNCH TIME. I'll be waiting. 

Mga ilang minutes din siguro ako nakatitig sa screen ng cellphone ko. Siguro nga... siguro nga kailangan na namen magtapatan. 

To: Bro Khalil

Sige bro. Expect me there. 

~~~~Kinabukasan 

Bumaba ako ng kotse. Himala! walang 3 itlog ang bumungad saakin. Hahahaha. Siguro nasa tambayan. Umagang umaga eh excited na ko para sa paguusap namen ni Khalil. Nagulat ako ng may biglang bumatok saakin ng malakas sabay akbay saakin.

"Mga ulul talaga kayo noh? Masaya pa naman ako kasi walang 3 itlog ang sumalubong saakin. Kaso... andyan pala kayo." sabay binatukan ko si Neil.

Si Neil yung bumatok saakin, si Albie yung umakbay, si John? natawa lang sa gilid namen. Hahaha. Di naman ganun kaharot si John eh, playboy pero alam naman niya yung tama sa mali. 

"Grabe ka naman, uy. Di mo kame nami-miss?" Albie

"Tae. Kayo mami-miss ko? No way. Eww!" sabe ko

"Ang arte!! kala mo kung sinong gwapo. Kapal pre. Libag lang kita!" Neil.

"Hah. Libre lang mangarap, Neil. Sige lang." 

Tas natawa naman kameng apat. Napatigil kame sa paglalakad papunta sa room dahil... nakasalubong namen si Khalil. Ang alam ko... kame lang dalawa yung may alitan di ba? eh bat parang nagkakailangan silang 4? Nagkatinginan sila Albie at Neil. Si John? tumungo lang. Si Khalil? parang wala lang. 

She's back. (KathNiel fanfic) FIN.Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon