You Got Me

Chapter 1 - This Day is A Nightmare

Ngayong araw ay magtatapat ako kay Xander about my feelings for him.

  

Sana okay lang sa kanya. . .

Sana hindi niya masamain. . 

Sana . .

Sana MAHAL DIN NIYA AKO. . .

Hi I’m Maxine Harkingson. Isang babaeng nababaliw sa isang lalaki na kahit may mahal ng iba ay ipinalalandakan pa rin ang sarili niya para lang mapansin. Ang taas noh? Pero kahit anong gawin ko ay bakit parang kaibigan lang ang turing niya sakin? May mali ba sa akin?

Siya nga pala, nandito ako sa isang coffee shop ngayon, naghihintay sa pinakamamahal kong si Xander. Ang tagal naman ata ni Xander, hindi ako mapakali sa kinauupuan ko hanggang sa may lumapit na sakin.

Okay lang po ba kayo, Ma’am? – Waiter

Tumango ako. Yeah. Actually, I'm waiting for someone.

Kanina ko lang kasi kita napapansin. Matagal pa bang dumating yung hinihintay mo? Pwede kitang dalhan ng coffee o baka naman ginugutom ka pwede kitang ilibre ng food dito. He said and gave an evil smile. 

I don't even know him pero kung makapag-offer ay wagas. Pero kung ooffer man lang siya ay parang wala na sa lugar, kesa naman sa mapakunot noo ako ay tinawanan ko nalang siya.

Bakit mo ba tinanong ang isang costumer ng ganto? Di mo ba naiisip na pwede kang matanggal diyan sa pinaggagawa mo? I'm sure na alam mo na labag ito sa patakaran ng coffee shop ko yang ginagawa mo. The way you treat me or should I say, a customer, wasn't right.

Hindi ko pa pala nasabi sa inyo, ako ang nagmamay-ari ng coffee shop nato. My parents gave me a special gift when I was still a 4th year student in high school. It happened 4 years ago. I am now 19 years old. I'm turning 20 next month.

  

Miss, ano bang pinagsasabi mo? Napakunot noong sabi niya. Napalingon siya sa gilid niya at matawa-tawang sabi sakin. Hindi ako naniniwala na pagmamay-ari mo'to kung makapagyabang ka pa naman. Saka hindi ko pa nakikita ang may-ari dito at nakakasigurado ako na wala yun ngayon. Bakit ko ba pinagsasabi to basta kalimutan mo nalang yan. Alam mo ba na ang ganda mo? Pwede kitang ilibre araw-araw basta ba huwag mo kong irereport sa manager dito.

Magsasalita na sana ako nang hinila niya ako sa isang sulok ng coffee. It really hurts. Napakahigpit ng kapit niya sa braso ko. I really wanted to shout or do anything but I don’t want to catch the customers’ attention. Ayokong mabahidan ng pagkabastos ng isang waiter ang coffee shop na matagal ko ng pinagkakaingatan.

 

Again, he looked to his left and right.

Miss, alam ko gusto mo. Ang sarap kaya ng kape at pagkain namin dito kaso mahal lang. Ayaw mo nun, libre ka araw-araw, basta ba girlfriend kita. And then he winked at me. *Yucks* It was like ‘ew’. Can I go to the rest room just to vomit? Hindi sa nakakainsulto pero hiyang-hiya ako sa kanya. Ang lakas ng hangin ah. How come I have a worker that has a bad attitude? Napakabastos niya. Do you want me to describe him or not? His face is full of pimples. And, nevermind. He’s actually not neat and clean. I hope the past customers will still visit my coffee even his attitude is like that.