Romancing The Ice Prince

Chapter 36.

Here's a gift from me dahil birthday namin ni Luke!

----------------------------------

Chapter 36.

Turning Point- Part 1

Napaungol ako nang maramdaman ko ang sakit ng aking ulo. There's that throbbing pain na ngayon ko na lang uli naramdaman. Huli ko iyong maramdaman ng malasing ako.

 

Wait

…

...

Naglasing ako!?

I opened my eyes at tumambad sa akin ang isang itim na kisame. Ilang segundong tumitig lang ako doon pagkatapos ay umikot ang tingin ko sa buong paligid.

Oh shit.

Nasaan ako?

Napabalikwas ako ng bangon when I realized that I was inside a man’s bedroom. A dread lurches inside of me. Shit. Shit. Shit. Nakaninong kwarto ako? Bahay?

Ano bang ginawa ko kagabi?

Napasabunot ako sa buhok ko sa sobrang frustration. I can’t remember anything. Nagsisi ako’t nagpabaya ako kagabi. Paano na lamang kung---nanlaki ang aking mga mata nang may mapansin ako. Mabilis akong napatingin sa damit na suot ko.

Matagal na napatitig lang ako roon—nagtataka, nag-iisip. Fuck. I was wearing a polo. Men’s polo.

Something happened last night? Ugh. I’m in a big tr---

“Buti naman at nagising ka na,” boomed a baritone voice from the foot of the bed.

My head snapped up. Napamaang ako sa nakita ko. Oh my god.

 

“It’s time for you to go home” mariin niyang saad malapit sa tainga ko. I laughed at binalewala ang sinabi niya. Who was he, anyway?

Napakalinaw ng tinig na iyon sa aking pandinig. So, it wasn’t a dream?

Ang gaan gaan ng pakiramdam ko, like I was floating. It felt too good. Too comfortable. Parang wala lang. Walang kahit anong problema. Heaven, that’s what I want to call it.

 

 

And I knew it's because of the alcohol. Bumibigat na ang talukap ng aking mga mata. Marami na siguro akong nainom. But who cares, anyway? Ngayon na lang uli ako naglasing. Ganito nga pala 'yung feeling. Parang kahit umiyak ako sabay tawa ay wala lang. Ang sarap. It's addicting.

 

 

Kahit pa minsan ay lumalabo na ang paningin ko at umiikot ang paligid. Ngayon lang naman 'to. Please. Ngayon lang. Makalimutan ko lang lahat. Kahit ngayon lang.