One of the hardest thing in forgetting someone is when you are friends with him in social networking.
Facebook.
Isa sa mga eksena na nasa notifs ko kanina ay ganito...
Andrew Sebastian Llande has birthday today.
Hindi ko mapigilan pero naalala ko na naman ang kagagahan ko last month. It was very embarassing.
Nagtataka na nga sila kuya kung bakit hindi na ako nagpapakita sa bahay. Ang hirap naman kasi. Nakakahiya talaga. Assume nalang ako nag assume lagi. Haaaaay.
Tapos ng review ko.
Tapos ng board exam.
Nakapasa na ako sa board exam and all pero I'm still struggling in forgetting him.
We had a small thanksgiving party nung nakapasa ako sa board exam and i know na he was invited but he didn't come. Instead, he just sent me a gift.
A Bracelet.
I hid it in my jewelry box. I never wore it at wala din naman akong plano na suotin ito. Para ano pa? I'm just nothing to him. I don't even exist in his world.
But everything has its exemption. Katulad nalang ng araw na to. I just decided to greet him.
Personally.
Sige na nga, tutal Birthday naman niya. Pero mga mamayang 11pm siguro ako tatawag. I know that my greeting is nothing so why bother? Effort? Duh. For the past 6 years I always do that and still I'm just nothing compared to those other women that he's been dating.
It's already 10pm and I received a text from my bestfriend telling me na pumunta sa Vbar kasi doon icinelebrate ang birthday ni Drew.
I also visited his wall on Facebook. Napapairap talaga ako sa mga nababasa.
Ms. FROG: "Happy Birthday gorgeous! Your place? Or Mine?"
Mestisang Froglet: "Baby, I want to please you on your birthday. May I?"
Like DUH? What a whore!
Agad-agad akong nagbihis para tumungo sa VBar.
I wore my mini black tube dress with matching 5 inches black pumps. Chineck ko ulit ang mukha ko pati ang mahaba kong buhok na natural na ang curl sa baba. Linast check ko pa ang kabuuan ko and I'm good to go. I drove my Black BMW and headed to VBar.
Saktong 11PM na akong nakarating at pagpasok ko pa lang, mukhang nagsisimula palang ang Party. Nilibot ko ang aking paningin sa loob at agad kong nakita sa VIP lounge ang kumakaway kong Best friend.
Nang malapit na ako sa kanilang kinaroroonan ay biglang bumilis ang tibok ng aking puso.
Agad naman akong binati ng aking ever echoserang bestfriend. Sino ba namang normal na tao ang biglang magtititili na parang baliw.
"Beshie! You're late! Kanina ka pa hinahanap ni birthday boy. RIGHT, BIRTHDAY BOY?" Sabi nito sabay baling sa pinakaimportanteng tao sa kinalalagyan nila ngayon. Nakaupo ito sa sofa na parang hari. Shet. Ang gwapo-gwapo talaga.
Naagaw naman ni Anya ang atensyon nito at bumaling sa kanila. Tinitigan siya nito ng matiim at hindi niya mapigilan ang pagkalabog ng kanyang malanding puso. Sinipat pa siya nito mula ulo hanggang paa bago sinabi sa malambing na boses nag,
"Yeah. She's right. I've been waiting for you honey." Sabay kindat sa kanya.
And She dies.
