Chapter 80: A light in the dark

729 21 20
                                    

Boom Panes, my update ako! Hahahahaha.

Last na 'to for the week! :P

***

(Sandra's POV)


"What took you so long, my love?" He asked me that question while looking up at the sky. Finally he switched his gaze and it landed on me and looked straight into my eyes


"F-flynn…" medyo nanginginig pa ung pagtawag ko sa pangalan niya. Sabayan mo pa ng  sobrang nanglalabo ko na paningin dahil sa namumuong luha na isang pikit ko lang, a tear would fall from each of my eyes. He is looking at me intently while still smiling at me


Hindi na ko nagpaligoy-ligoy pa at bigla ko na lang syang niyakap. I'm feeling mixed emotions right now. At least ngaun masasabi ko na mahigit ang saya na nararamdaman ko ngaun kaysa sa lungkot. The happiness is just too overpowering na nabura lahat ng kalungkutan na bumabalot sa puso ko this past couple of weeks. He hugged me back tightly. And at last, a smile is starting to form in my lips, but this time, its-a-happiness-kind-of-smile


We broke our contact at pinunasan ko na ung mga luhang tumutulo galing sa mga mata ko. Napatingin ako sakanya and he's still joyfully smiling at me. Hinawakan naman niya ung magkabilang pisngi ko with both of his hands and wiped the tears that keep on falling with his two thumbs. Napatawa ako habang umiiyak parin. Nakakahiya naman sakanya na he has to see me in this kind of state


"Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko sakanya because I feel like this is what I should ask him. Ngumingiti parin sya, which is unfair kase ako dito luha ng luha, tapos sya eh nakangiti lang the whole time. He looked up at the sky for a moment, at binalik rin naman ung tingin niya sakin. He removed his hands from holding my face at ibinulsa un sa suot niyang pants


"Lately, you've been in the darkness and it seems that you can't find the light" sa wakas nagsalita na rin siya. He look and sound so serene when he said those words to me. Wala na yung malaking ngiti niya katulad kanina, pero hindi parin nawala ung pagkaaliwalas ng mukha niya. Is it just me, pero bakit feeling ko eh ung mata naman niya ung ngumigiti sakin ngaun? Napayuko ako kase hindi ko alam kung ano bang dapat isagot sa sinabi niya


"I can't bare seeing you in that state" pagpatuloy niya since nahalata niya ata na wala akong balak magsalita for now. Hindi ko lang talaga alam kung ano bang dapat isagot sakanya


"So, I decided to help my one and only love, to find her lost light again. There" sabi niya at tinuro ung dalampasigan. Napaharap naman ako dun sa dagat, stood beside him and saw the lighted floating lanterns again


"A light to lit up your darkness" napangiti ako sa narinig ko. Eto pala ung gamit nung mga floating lanterns? To help me find the light in the dark?


"Hopefully those lanterns can help you bring back the light that you lost" napakagat ako sa labi to stop myself from sobbing, pero wala namang kwenta. Umiiyak parin naman ako ngaun. Ang pagkaka-iba nga lang ngaun, umiiyak ako dahil sa saya, and finally, relief


Sobra akong nagfocus sa pagkawala ni Ethan, nakalimutan ko na nandyan pa pala si Flynn, ready and willing to bring me back, out from the black and white. Akala ko eh puti at itim na lang ang kulay sa mundo ko, nakalimutan ko na may natitira pa nga palang ibang kulay sa buhay ko. I was too preoccupied chasing the sorrow, it slip out of my mind that happiness was just running with me all along, I just didn't have the guts to look beside me


Hindi na ko nagdalawang isip pa at niyakap sya uli. Words can't describe how genuinely happy I am right now. He hugged me back and caressed my hair. The feeling was so soothing, sobrang nakakagaan sa mabigat na pakiramdam. I really miss Flynn so much, I felt guilty na hindi ko na pala sya kinausap since that day sa hospital

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Jun 19, 2014 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Mission: Do Not Fall in Love [ONGOING]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon