SYDNEY'S POV
Ngumiti ako ng mapait pagkasagot ni Andrei ng tawag.
Michell.
Naiirita na ko sa pangalan na yan ha.
Sino ba siya at parang mas importante pa siya kesa sa kin.
Parang mali yata yung tanong.
Dapat siguro, ang itanong ay kung sino nga ba naman ako.
Tss.
Iniwan ko na si Andrei sa baba at umakyat na papunta sa kwarto ko.
Psh. Magsama silang dalawa. Wala na kong pakialam.
Pero kahit anung gawin ko na pagkumbinsi sa sarili ko, alam ko at nafefeel ko na nasasaktan ako.
Bakit ba ko nasasaktan?
Ganito naman talaga kami ni Andrei simula pa lang.
Pero dahil siguro sa pinakita niya sakin these past few days, naramdaman ko ang warmth ng pagkakaroon ng isang tao nag aalaga sa'yo.
Ive been longing to have someone who'll be there for me anytime.
Yung magbabantay sakin kapag brownout, yung ilalabas ako just to hang out and someone who will care for me.
Ginawa sakin ni Andrei lahat yun. Too bad, hindi nagtaggal. Ilang days lang siya naging ganun sa kin.
Still, I miss it. I miss him.
Humiga ako sa kama ko without changing my clothes and without taking my shoes off.
Papahinga lang ng konti bago ako magpunas at matulog.
Pero kakahiga ko pa lang nung bumukas ang pinto at pumasok si Andrei.
BINABASA MO ANG
You are My Home (PUBLISHED under LIB)
RomanceI was 16 back then when I married you. You were 18. Kahit bata ka pa lang, successful ka na agad. Ikaw na agad ang nagpapatakbo ng kompanya niyo. Samantalang ako, sakit sa ulo ng mga magulang ko. Kaya nga siguro ako ipinakasal sayo par...
