Τραγούδια:
- Angels of the moon
-Hoobastank The Reason
- Beyonce Listen
8o κεφάλαιο
Τα βλέμματα μας στράφηκαν προς την πόρτα που χτυπούσε σαν να μανιακή. <<Ποιος μπορεί να είναι γαμώτο>> φώναξα, ορκίζομαι ότι ήμουν έτοιμη να τα βγάλω όλα από μέσα μου και να απαντήσω στην ερώτηση της Kristin. <<Ε- βασικά μπορεί να είναι η Mona. Πρέπει να είναι η Mona>> άπλωσε το χέρι της πάνω στο κεφάλι ξύνοντας τα μαλλιά της και σχημάτιζε αυτήν την ηλίθια φάτσα κουταβιού. Ήταν σαν να μου ζητάει συγνώμη που δεν με ρώτησε. << Από πότε κάνεις παρέα με την πιο σπαστικιά κοπέλα που υπάρχει στο σχολείο>> είχα σουφρώσει τα φρύδια μου μη πιστεύοντας την εικόνα Kristin-Mona << Είναι η μόνη που ξοδεύει ολόκληρη την πιστωτική της κάρτα για ρούχα>> Είναι καλό άτομο η Kristin απλά έχει αδυναμία στα λεφτά, αλλά μερικές φορές ξεπερνάει και τα όρια της. Έσπευσα να ανοίξω την πόρτα βογκώντας, πριν την ανοίξω για τα καλά χώθηκε μέσα- μα που βρίσκονται τέλος πάντων οι τρόποι αυτού του κοριτσιού. << Γεια σου αγάπη μου>> γύρισα το κεφάλι μου και αντίκρισα την Mona να αγκαλιάζει την Kristin. Φορούσε μία φούστα μία γκρι ψηλόμεση φούστα με πιέτες και ένα μπλε κοντομάνικο σακάκι. Όπως πάντα νόμιζε ότι είναι DIVA λόγω των χαρακτηριστικών της είχε κοντά μαύρα σγουρά μαλλιά που έφερναν αντίθεση με τα μεγάλα γαλάζια μάτια της. <<Καλώς ήρθες Mona>> Α, ωραία έρχονται σπίτι μου και νομίζουν και οι δύο ότι είναι δικό τους. Πρέπει να γράψω την λίστα με τα ψώνια γιατί αύριο έρχεται η Emma μουρμούρισα τόσο πολύ που μόνο εγώ το άκουσα. << Α- γεια σου και σε εσένα Elena>> χαχάνισε μέσα στα λόγια της <<Γεια>> που βρίσκει το αστείο
Τα δάχτυλά μου τυλίχτηκαν γύρω από το ασημένιο χερούλι του KUPPERSBUSCHψυγείου. Ουάου. Δεν είχε τίποτα σοβαρά τίποτα γιατί; Από πότε;
Before
<< χαχα πείνασα>> προσπάθησε να μιλήσει από τα γέλια. Ήμασταν ξαπλωμένοι πάνω στο γρασίδι τις πίσω βεράντας. Τρέχαμε ώσπου κουραστήκαμε και αποφασίσαμε να ξαπλώσουμε και να βλέπουμε τα σύννεφα. Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα Αυγούστου αφού η μαμά και ο μπαμπάς μας πήραν μια τεράστια φουσκωτή κατά γαλανή πισίνα, αλλά επειδή ο Jayφοβόταν να κολυμπήσει- ο μπαμπάς όμως μας υποσχέθηκε ότι θα μας πήγαινε στην λίμνη Boundary για να τον μάθει. <<Ναι και εγώ>> είπα κρατώντας την κοιλιά μου που παραπονιόταν για φαί. Σηκωθήκαμε και οι δύο απότομα και τρέξαμε πάνω στο τεράστια για το ύψος μας παράθυρο ή εμείς ήμασταν υπερβολικά μικροί απέναντί του, και φτάσαμε μπροστά στο ψυγείο << Ω το ψυγείο>> . Ανοίξαμε την πόρτα και ήταν γεμάτο φαγητά, όλα σε σωστή σειρά.
<< Elena;>> γύρισα αφήνοντας της αναμνήσεις στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου. << Elenaλέγαμε.. βασικά από πότε σταμάτησες να κάνεις παρέα με την Caroline>> είπε κρατώντας ένα πράσινο μήλο στο χέρι της που είχε αρπάξει πριν λίγα δευτερόλεπτα πάνω από το καλαθάκι του πάγκου.
Before
Την έψαχνα παντού. Που μπορεί να έχει πάει αυτό το κορίτσι. Ψίθυροι ακουγόντουσαν από το γραφείο του πατέρα μου. Ήταν η Carolineστηριγμένη πάνω στο γραφείο του πατέρα μου και αυτός είχε κολλήσει το σόμα του πάνω στο δικό της, κρατώντας με το ένα του έρι το μπράτσο της με την Carolineνα χαμογελάει. Ωχ με είδε.
<<Βασικά Monaπάμε να φύγουμε;>> προσπάθησε να με σώσει από την ερώτησή της. << έλα ρε Kristinτώρα που ήμαστε έτοιμη να μάθουμε;>> δεν ξέρω τι συναισθήματα μου δημιουργήθηκαν αυτήν την στιγμή θυμός-απογοήτευση-προδοσία. << Ναι έτσι κι αλλιώς πρέπει να φύγω>> είπα νευρικά προσπαθώντας να αποφύγω με κάθε δόλο την ερώτησή της.
Περπατούσα στους διαδρόμους του σχολείο, δεν το πιστεύω πως δεν άκουσα σε ποια αίθουσα έπρεπε να πάω, Πω τι θα κάνω τώρα; << Elena>> ήχησε το όνομά μου. Ήταν αυτός το δέρμα του είχε ρυτίδες και το κεφάλι του είχε άσπρες τριχούλες. Χαμογελαστός ερχόταν προς το μέρος μου <<Θείε jared>> << Πόσο καιρό είχα να σε δω>> είχα χωθεί στην αγκαλιά του. Ήταν οικογενειακός φίλος. Μετά όμως το τραγικό συμβάν έφυγε από την πόλη. Δεν τον κατηγορώ ήταν τεράστιο σοκ. <<Μεγάλωσες από τότε και άρχισες να παίρνεις και τιμωρίες>> με μάλωσε. Μου είχε λείψει. << Είσαι στην αίθουσά μου και έχεις είδη αργήσει>> ψέλλισε.
Είχα ανοίξει το τετράδιο και προσπαθούσα να σκεφτώ πως θα αρχίσω να γράφω το άρθρο. Πρέπει να σκεφτώ! Θέλω να τελειώσω από αυτό!. Κρατούσα το κεφάλι μου στην παλάμη μου και με το άλλο να κρατάω το στυλό πάνω στο τετράδιο. ‘’Το σχολείο είναι ένα μέρος της κοινότητας. Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να ιδρύσουν τα σχολεία… Η πόρτα είχε ανοίξει και μπήκε μέσα ένα παιδί, καστανομάλλης με τετράγωνα γυαλιά και ένα πουκάμισο κουμπωμένο μέχρι το στήθος του. Ήρθε και έκατσε ακριβώς δίπλα μου. Έστρεψα ξανά το κεφάλι μου προς το γραπτό μου. << Εσύ είσαι η Elena;>> με ρώτησε. << Ναι>> << Θα είναι δύσκολο να το έχει πάθει η ίδια και να ξαναγράφεις αυτά που έζησες>> μουρμούρισε και μου άφησε έναν φάκελο. Τι εννοεί λέγοντας αυτές τις λέξεις; << κ. jared ήρθα απλά να δώσω κάποιες σχετικές πληροφορίες σχετικά με το άρθρο της Elena>> έσπευσε να φύγει. Τι θέλει να μου πει; ‘’ΆΝΟΙΞΈ ΤΟ ΣΤΟ ΣΠΊΤΙ’ είχε μια σημείωση πάνω στον φάκελο. Δεν μπορώ με τρώει η αγωνία.
