Secret Admire [Published under Viva Psicom]

Chapter 40

Zenia's POV

Masakit yung katawan ko. Gusto ko idilat yung mga mata ko pero nanghihina ako. Aw! May dumiin ng kamay ko? Teka? Ano bang nanyayare?

"Zenia.. babe? please gising!" Sinubukan kong dumilat para makita kung anong nangyayare.

After I opened my eyes, Ilaw agad yung nakita ko. Tumingin ako sa paligid...

"Yun gising ka na!" sigaw ni.. Ju..Justin? Nanlalabo pa yung paningin ko.

"Justin?"

"May masakit ba sayo? ano?" Hmm? May masakit ba sakin? Ano bang masakit sakin? Yung likod ko? Teka, ano bang nanyre? Bakit nakahospital gown din tong si Justin?

"Masakit yung likod ko. Ano bang nanyare? Bakit nakahospital gown ka?"

"Ah eh. Nabangga kasi tayo eh? Masakit likod mo? ano bang nararamdaman mo?" Paulit-ulit? Sinabi ko na ngang likod ko eh. 

"Masakit nga kasi.." Hindi ko natuloy yung sasabihin ko ng may biglang pumasok na nurse.

"Uhm, are you the husband of the patient?" tanong nung nurse kay Justin. Huh? Mukha ba kaming magasawa?

"Ah hindi. Kamusta na?" sagot ni Justin. Anong kamusta na? Magkakilala ba sila?

"Okay lang naman po ako." sagot naman nung nurse. Aba! How come they can talk like that infront of me?!

"I mean, kamusta na yung girlfriend ko?" bawi naman ni Justin. Hindi kasi magtanong ng maayos eh!

"Ay sorry po! Okay naman na po yung asawa niyo.." Ang kulit naman nitong babaeng to! Mukha ba akong misis na?

"ahm, excuse me? He's not my husband. What happened to me na ba?" tanong ko dun sa nurse. Medyo bumangon ako at umupo sa sandalan nung kama.

"Ay sorry po. Eh kasi yung wedding ring niyo po. Napansin ko po kasi yan kanina? Okay naman na po kayong dalawa. Nawalan lang po ng malay itong girlfriend niyo dahil sa matinding pagkakahampas niya nung nabangga kayo." so? I'm fine?

"Okay naman po ako?"

"Yup! You can leave anytime you want. Kung kaya niyo naman na, pwede na kayong umuwi."

Lumabas na yung nurse. Napansin kong hindi padin binibitawan ni Justin yung kamay ko.

"Okay ka naman pala eh. Labas na tayo mamaya? Wala pa kasi akong tinatawagan since nung nabangga tayo. Si Kriston lang yung tinawagan ko para kunin yung isa kong cotse."  Huh? He has another car? What about the old one?

"Eh pano yung isa?" 

"Dinala ni Kriston sa talyer ng tito niya. Maliit lang naman yung sira sa harap eh. Gusto mo na ba kumain? Nagpabili ako ng pagkain jan.." Hindi naman ako nagugutom, gusto ko nalang umuwi.