Chapter 50
( L-Light? )
“NO!!! Wag niyong sabihin!” angil ko sakanila.
Napailing na lang si Seiji at mataman akong tinitigan ni Daisuke.
Nandito kami ngayon sa hospital para sa weekly check-up ko.
Matapos ng birthday ko, naging weekly na ang check-up ko dahil mas madalas na akong atakihin.
“Alexa!” saway ni Daisuke nang tignan ko sila ng masama.
I looked away.
“Calm down Prinsesa, opo hindi na po namin sasabihin in once condition.” Malumanay na sabi ni Seiji.
Nilingon ko siya. “What?”
“Take good care of yourself and take your medicine on time.” Si Daisuke ang sumagot.
Tumango-tango ako bilang sagot.
“Please, cooperate prinsesa.” This time mahinahon na si Daisuke.
“I’m scared.” I murmured.
“Don’t be, nandito lang kami, hindi ka namin pababayaan.” Sabi ni Seiji.
“I don’t need someone who’ll just be there. I need someone who’ll be there holding me and sincerely caring for me till God takes my last breath.” Hindi ako makatingin sakanila habang sinasabi ko ito.
Hinawakan ni Daisuke ang kamay ko at marahang pinisil.
“So do I make sense if I tell you guys, I NEED YOU.” Hindi ko na napigilang hindi maiyak. Yes, I am afraid na magsawa sila at iwan ako dahil sa pagiging burden ko sakanila.
“No matter what happened hindi ka namin iiwan Prinsesa.” Sabi ni Seiji kaya niyakap ko siya.
Iyak lang ako ng iyak hanggang sa kunin ako ni Daisuke sa bisig ni Seiji at hindi ko namalayan na nakatulog na ako.
-----------
~Bryle’s POV~
“Bryle ingatan mo siya higit sa pag-iingat namin sakanya.” Bilin ni Seiji habang nakatingin kay Casey na himbing na himbing sa tulog.
Naiyukom ko na lang ang kamao ko ng halikan ni Daisuke ang noo ni Casey.
“Don’t stress her dahil sa selos.” Dagdag ng koreanong hilaw na si Seiji.
Nilapitan ko na si Casey ng lumabas na sila ng kwarto.
Pinagmasdan ko ng maigi ang mukha ni Casey. Namumutla siya at namayat ng husto. Bakit ngayon ko lang napansin ‘to?!! Gusto kong sapakin ang sarili ko dahil sa napabayaan ko na siya sa pagiging busy ko sa school at sa kompanya.
“I’m sorry sweetcake, napapabayaan na ba kita?”
Hinalikan ko ang tungki ng ilong niya.
“Promise, I’ll make it up to you.” Humiga na ako sa tabi niya at niyakap siya.
Kalimutan at pabayaan na ang lahat pero ang babaeng katabi ko ngayon ang pinakaimportante sa lahat.
