Sabah kalktığımda yine okula gitme fikri midemi bulandırmıştı. Peh! Okulmuş. Dünya'da gördüğüm en saçma şey. Ama hayatıma bir faydası dokunduğu gerçeği de var tabi. Kerem. Okul olmasa Kerem ile tanışamazdım.
Bunları düşünürken yavaşça Kerem'in kolları arasından kalkıp ayaklarımı yataktan sallandırdım. Bu benim ''bugün ne giysem'' adlı düşünme pozisyonumdu.
Ne giyeceğimi kafamda tasarladıktan sonra yavaş adımlarla gardıropa doğru ilerledim.
''Beni öpmeden nereye?''
Arkamdan duyduğum sesle yüzümde pis bir sırıtış belirdi. Oyun zamanı!
''Öpmeyeceğim.'' dedim omuzlarımı silkelerek.
Bozulmuştu. ''Niyeymiş o?''
Ona çaktırmadan güldüm. ''Dün televizyonda izlediklerini gördüm.''
''NE?! Ne izliyormuşum?'' dedi tedirgince.
''Victoria Secret mankenlerini izliyordun.''
''Eee ne var bunda?'' dedi sırıtarak.
''Ben boşuna odun demiyorum sana!''
''Yaa her yaptığım şeyde odun oluyorum!''
''Onları öyle hayranlıkla izliyordun ki beni görmedin bile.''
''Gözüm dalmış güzelim.''
''Haa bir de gözün dalmış. Tamam oldu o zaman.'' Üstümü değiştirirken Kerem'in gözleri bir karış açılmıştı. Hemen yani konuyu oraya çekeceksin biliyorum ben seni! Karşısında iç çamaşırlarımla duruyordum. Ani bir kararla biraz daha durmaya karar verdim. Ama böyle bitmedi Kerem Bey! Daha çok çekeceksin sen! Bakalım bundan sonra gözün başka kadınlara dalabiliyormuymuş?!
''Hem bir kere sen daha güzelsin.''
Kerem yanıma gelip omzumu öpmeye başladığında güldüm. Gıdıklandığımı çok iyi biliyordu. Pislik!
''Kereeeeeeem!''
''Ne var ya dünkü hatamı telafi ediyorum işte.''
''Bin kere söyledim sana gıdıklanıyorum.''
''Eee o zaman bundan sonra karşımda böyle durma.''
''Tabi bende hata.'' dedim ve gülerek Kerem'i ittim.
...
Uzun bir aradan sonra okula gelmeyince biraz değişik oluyor tabi. Yani ben ne güzel eve alışmıştım! Ne bu okul merakı?
Okula girdiğimiz an yine herkesin gözü bizim üzerimizdeydi. Tam isabet.
...
Kerem ile koridorda yürürken herkesin elinde bir hediyenin olması ikimizin de dikkatini çekmişti. Koridorun karşısında Can ve Yağmur'u görünce direk Yağmur'un yanına koştum. Kerem'de arkamdan geliyordu.
''Eee biz yokken neler oldu bakalım?''
''Hiç abi öyle.''
''Yani hiç kimse boşluğumu fırsat bilip bir şey yapmadı değil mi?''
''Yok ya sadece okula Begüm diye bir kız geldi. Bir de Çağatay diye bir çocuk. Galiba kardeşler.''
''Haa tamam o zaman görelim bir bu kızı. Yeni geldi ya kuralları bilmiyordur. Erkeği de çabuk bul. Zeynep'e sarkıntılık yapmaması gerektiğini gösterelim. ''
Kerem ve Can konuşurken Yağmur'la ikimiz şaşkınca onları izliyorduk. Hayır yani okula yeni bir kız gelmesine mi üzüleyim? Yoksa kızın yeni okulunda hapis hayatı yaşayacağına mı? Yoksa o Çağatay denen çocuğun bana bakarsa geleceği hale mi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen Benimsin! (ZeyKer)
FanfictionBüyük aşklar nefretle mi başlar? Ah, çok saçma. Aşk diye bir şey yoktur. Hem de nefret ile başlıyanı hiç yoktur. Yani en azından ben öyle zannediyordum. Ta ki karşıma Kerem Sayer çıkana kadar ve beni mahvedene kadar. O kadar nefret doluydum ki ona...
