Sen Benimsin! (ZeyKer)

Bölüm 9 : Şarkı

1 Hafta Sonra…

‘’Zeynep, her şeyini aldın mı kuzum?’’

‘’Aldım! Anne. Şimdi izninle beni bekleyen koca bir orman var.’’

‘’Tamam ama sıkı giyin üşütme.’’

‘’Uff! Anne tamam dedim yaa!’’

‘’Anneye kızılmaz. Ama söylediğim gibi orada hiçbir şeyini bırakma ve üşütme.’’

‘’Tamam.’’ Dedim ve annemin yanağına öpücük kondurup kapıdan çıktım. Evet, o gün gelmişti. Onlara ne kadar güvenmesem de Barış’ta geliyordu sonuçta. Ona güveniyordum ve onun yanına rahat hissediyordum.

Kapının önüne Kerem’in arabası geldiğinde bir an duraksadım. Kerem’in arabasıyla mı gidecektik? Nasıl sığacaktık ki? Barış var, Can var, Melis var, Dilan var.

‘’Hadi Gölyazı Elması binsene arabaya!’’

‘’Şimdi de ‘’gölyazı elması’’ mı oldum?’’ dedim arabanın kapısını açarken.  Tek kaşımı kaldırıp Kerem’e bakarken cevap gelmesini bekliyordum.

‘’Evet ama hala köylü güzelisin bunu da unutma.’’ Dedi arabayı çalıştırırken.

Bir an etrafı taradıktan sonra Barış’ın burada olmadığını fark ettim.

‘’Barış nerede?’’

Melis’in ağzından;

Tedirgin olmuştum çünkü Kerem, Barış’ın geleceğini Zeynep’e söylediğimi bilmiyordu.

Kerem’in bir şey demesine fırsat vermeden ortaya atladım.

‘’B-barış mı? Onun işi çıkmış galiba.’’

‘’Dur ben bir arıyım.’’

‘’H-hayır olmaz. Yani amcasını ziyarete gitmiş. ‘’

‘’Haa! Tamam o zaman.’’

Kerem’in ağzından;

Barış mı? O da nereden çıktı şimdi? Melis bir işler karıştırıyor ama ne olduğunu bilmiyorum. Ama öğreneceğim.

Düşüncelerimden sıyrılıp göz ucuyla Zeynep’e baktım. Müzik dinliyordu ve bir şeyler mırıldanıyordu. Çok tatlı gözüküyordu ama benim artık Zeynep’ten vazgeçmem gerekiyordu. Ne de olsa kardeşimin sevgilisi.

Ne mırıldandığını anlamaya zorlanıyordum.

Zamanla tanırsın insanları

Yiter hayallerin birer birer

Gerçeği görüp nefreti tadarsın zamanla.

Bu şarkıyı biliyordum hatta bu şarkıyı birlikte dinlemiştik.

Flashback

‘Zeynep ne kadar inatçısın yeter artık şu şarkıyı söylemeyi bırak!’’

‘’Hayır bırakmayacağım.’’

‘’Bak bırakırsan sana çikolata alırım.’’

‘’Hahaha çok komik Bay Kas Hayvanı.’’

‘’Cidden bak sana bir şarkı dinleticem bunu daha çok beğeneceksin.’’

‘’Dinlet bakalım.’’

Kulaklığı kulağına taktığında merakla bekliyordu.

Zamanla tanırsın insanları

Yiter hayallerin birer birer

Gerçeği görüp nefreti tadarsın zamanla

Günler geçer saymazsın

Sonu yokmuş gibi yaşarsın

‘’Hmm güzelmiş Bay Kas Hayvanı.’’

‘’Sana demiştim. Şimdi şu şarkıyı dinlemeyi bırakacak mısın?’’

‘’Hayır!’’

Flashback Son

Ne kadar şaşırsam da belli etmemeye çalışmıştım. Çünkü Zeynep’e baktığım her an Melis bizi gözetliyordu. Onu şimdi hiç çekemezdim.

‘’Eee Zeynep ne dinliyorsun?’’

Zeynep’ten cevap gelmesini bekledim.

‘’Abi seni duymuyor. Müzik dinliyor.’’

‘’Çıkarsana kulaklığı?’’

‘’Neden Kerem?’’ dedi Melis merakla.

‘’Sadece ne dinlediğini merak ettim.

Can Zeynep’in kulaklığını çıkarttığında Zeynep hepimize garipseyerek baktı.

‘’Ne oldu?’’ dedi sabırsızca.

‘’Hiiiç. Sadece ne dinliyorsun diye merak ettik.’’

‘’Ettin.’’ Diye düzeltti Dilan.

Zeynep’in ağzından;

Acaba hangi şarkıyı dinlediğimi duymuş muydu? Paranoyaklaşma Zeynep! Tabiki de duymuş olamaz.  Yani olmamalı. 

Bu şarkıyı o anı hatırlamak için dinliyordum çünkü içten içe Kerem’e aşık mışım gibi hissediyordum ve bu durumu açıklığa kavuşturmam lazım.

Ama biliyorum ki ona aşığım! O zaman neden mi Barış’la çıkıyorum? Sadece Barış’layken onu unutuyorum ve bu bana kolaylık sağlıyor.

‘’-Ona deli gibi aşıksın söyle işte ona!’’ diyor kalbim ama beynim de öbür taraftan konuşuyor.

‘’-Ona asla söyleme! O Melis’le çıkıyor. Onun bir  ilişkisi var. Hem o Kerem Sayer. Senden zerre kadar hoşlanmaz . Eğer ona söylersen kendini rezil edersin!’’

Evet kabul ediyorum beynim biraz acımasız.

‘’Zeynep cevap bekliyoruz!’’

‘’Haaa şeyi dinliyordum ya şeyi işte… işte… şey diyorum.’’

‘’Neyi?’’

Kafama Kerem’e çevirdim ve sorgulayan gözlerle ona baktım. Herşeyi bu kadar sorgulamak zorunda mıydı?

‘’Yoksa sana dinlettiğim o şarkıyı mı dinliyorsun?''