EVCİLİK OYUNU

Evlilikte ilk gün.. (18. bölüm)

 

Arabaya biner binmez derin bir oh çektim ve kerem bu halime gülmeye başladı.

 

“Senin tuzun kuru tabii” diyorum bir yandan bende gülerken.

 

“Ama çok harika bir düğün oldu dimi?” diye soruyor.

 

“Evet gerçek olamayacak kadar güzeldi” diyorum bende..

 

Arabanın sıcaklığının da verdiği rahatlıkla gözlerim kapanıyor ve ben uykuya daldığımın farkına bile varmıyorum. Daha sonra eve geldiğimizi anlıyorum ama hiç kıpırdayacak halim yok.. Kerem arabadan iniyor ve benim kapımı açıyor tam da tahmin ettiğim gibi kucağına alıp eve kadar taşıyor. Boşuna sevmiyorum ben bu çocuğu. Sevmek mi?!

Beni artık indireceğini düşünüyorum ama o kucağında beni taşırken aynı anda kapıyı da açabiliyor! Bense yerimden gayet memnun kılımı bile kıpırdatmıyorum. Gerçekten nasıl taşıyor bu ağır gelinlikle beni şaşırıyorum.

Eve girdiğimizde ağır ağır merdivenlerden çıkıyoruz.. yatak odasına geliyoruz ve içeri girince beni nazikçe yatağa bırakıyor. İyiydik böyle…!

Üzerimdeki o sıcaklığı gidince biraz afallıyorum. Ben yatakta uykuyla uyanıklık arasında uzanırken çok geçmeden kerem geri geliyor. Kalbim nedense küt küt başlıyor yine. Gerçek olmayan evliliğin gerdek gecesi de olmazdı herhalde dimi! Ah Zeynep bu kalbin iyice ele geçirdi seni böyle değildin sen! Diye kavga ederken kendi kendime kerem gitgide bana daha da çok yaklaşıyor. Bu yaklaşmasına bir dur demeliyim ama diyemiyorum ağzımdan sadece fısıltıyla;

 

“Kereeem..” çıkıyor.

 

“Şşş” diyor o da daha çok yaklaşarak.

Ben yatakta doğrulurken o yanıma oturmuş bir elini boynuma koyuyor. Vücudumdaki bütün kanın çekildiğini hissediyorum. Niye hiç konuşmuyor acaba diye düşünürken kerem bana iyice sırnaşıyor ve elleri belime doğru giderken boynuma bir öpücük konduruyor aynı fotoğrafçıdaki gibi ama bu sefer daha arzulu..

Ne yapmaya çalışıyor ki bu! Sözleşmemizde gerçekten karı koca olacağımız yazıyordu da ben mi görmemiştim.! İçimdeki ses yanlış yapıyorsun Zeynep diyordu ama bedenimi ben kontrol edemiyordum her şey akışıyla ilerliyor ve ben sanki uzaktan izliyordum. Keremin boynumdaki kafası yüzüme çekiliyor ve beni eğilip öpecekken..

 

“Zeyneeep” diyor. Niye bu kadar sesli söylemişti ki adımı?! Gelecek öpücüğü beklerken kapattığım gözlerimi aralıyorum ve keremi tam karşımda ayakta endişeli bir şekilde bana bakarken görüyorum?!

 

“Zeynep uykuların hep böyle ağır mıdır?” diye soruyor şimdide

 

“Hı?” diyebiliyorum sadece ve jeton şimdi düşüyor! Ah Zeynep bu rüyalarla işin var senin! Herhalde sırf evlendi diye sevmediği bir kadını öpecek hali yok ya! Yok yok ben iyice abarttım bu olayı. Bir an önce kendime gelsem iyi olur! Hatta hemen şimdi başlayım!