LOVING SEBASTIAN GREENE (Published under Sizzle)

Chapter 37.2.3

CHAPTER 37.2.3

SEBASTIAN

Something is definitely going on with my wife. It's been two months, pero ewan ko ba, para ba siyang kinakabahan palagi sa tuwing magtatabi kami. Parang hindi mapakali na ewan.

Am I overthinking na rin ba? Hawang-hawa na rin ba ako sa kanya?

Sa tuwing tatanungin ko naman siya puro wala lang ang sagot niya.

Haist... ang mga babae talaga, ang hirap basahin!

I was in the middle of my work nang biglang dumating ang asawa ko nang walang pasabi! Tapos umiiyak pa siya!

What the hell?!

"Hey, what's wrong? Why are you crying?" taranta pang tanong ko. Agad din kasi siyang kumandong sa akin at ibinaon lang ang mukha niya sa leeg ko.

Umiling-iling lang siya at hihikbi-hikbing tumitig sa akin. Agad ko namang pinunasan ang luha niya at hinaplus-haplos ang kanyang pisngi.

"Tell me, what's wrong, huh?"

"E, kasi, namimiss na kita..."

Ano raw?

"W-hat?" Napatitig pa ako sa kanyang mukha at alanganing ngumiti.

That's just weird.

"Namimiss mo ako? Did I hear it right?" Hindi ko na napigilan ang pagsungaw nang maluwag na ngiti sa aking labi.

Well, that's sweet. Kakaiba kasi ang dating nang pagkakasabi niya. Like she really meant it. Not that she didn't mean it, it's just different. It felt different.

"Yes..." tumatangong sagot pa niya habang kagat-kagat ang kanyang labi.

"Oh-kay..."

Jeez... Anong nangyayari sa wife ko? Nababaliw na rin ba siya sa pagmamahal ko? Damn...

"Pero hindi ba ilang hours pa lang naman tayo nagkakalayo?"

"Ayoko nang malayo sa'yo, Sebastian..." Muli niyang ibinaon ang mukha niya sa aking leeg and sniffed me like what a dog usually do. Damn, she's creepy! "I missed your smell... This way, I feel better."

"Okay... You're freaking me out, my wife. Tell me, what's wrong?" Nakangiwi ko siyang hinarap at muling tinitigan ang kanyang mukha.

Well, she looked a little sad, but glowing. Beautiful as always.

"I just want to stay here with you."

"What about your job?" Kumunot lang ako.

"Ayoko munang pumasok."

Mmm... That's something new. She's definitely not my wife that I knew whose very hardworking.

"Are you sick? May masakit ba sa'yo?"

Okay, napa-praning ako. Ang labo kasi, e.

"No. I just want to be with you." Pagkasabi niya noon ay muli niya akong niyakap at ibinaon lang ulit ang mukha niya sa leeg ko.

"Okay... You can stay, but I have to talk to my investor. You can just sleep at the sofa."

"Ayoko d'un. Gusto ko rito sa tabi mo," pagpipilit lang niya at hindi pa rin bumibitiw sa akin.

"P-ero Baby, mag-uusap lang kami saglit."

"I am not going anywhere," mahinang bulong pa niya.

Haist... Parang bata naman maglambing nitong asawa ko. Nakakapanibago talaga...

"Sir, excuse lang po." Si Keisha na sumilip pa sa pintuan ng opisina. Gumuhit ang pag-aalangan sa kanyang mukha nang makita ang hitsura naming mag-asawa. Parang nahuhulaan ko nang nand'un na ang investor.