Panimula

301K 2.3K 120
                                    

I have the most loving man in the world that I couldn't ask for more.

"Paul will you take Lorraine as your wife, will you pledge to share your life openly with her, to speak the truth to her, in love? Will you promise to honor and tenderly care for her, to encourage her fulfillment as an individual through all the changes in your lives?" Ani Father.

He looked at me. Blissful. He have the happiest face in the whole world, I could see that. There's no doubt, he loves me.

Wala akong iniwan na thoughts o anong pagsisisi na pakakasalan ko ang lalaking ito. I've dreamed of him. Matagal nang naging kami pero pinapangarap ko pa rin siya araw-araw. Isang Paul Durano ng buhay ko. Who wouldn't dream of him?

"I do." Namula ako nang hinalikan niya ang kamay ko.

Ngayon, sa akin ang mata ng mga tao at maging si Father na nagkakasal sa amin, "Lorraine, will you have this man, Paul, to be your wedded husband, to live together in marriage, will you love him, comfort him, honor him, and keep him, in sickness and in health, in sorrow and in joy, so long as you both shall live?"

I am looking at him. Blissful as he is. I gave him the most joyful smile that ever created in this world.

"I do..." I answered.

We both smile. Ngumiti si Father sa aming dalawa bago magsalita.

"Let me announce to you the man and wife..." sabay lahad ng isang kamay kay Paul, "you may kiss your wife." Ani Father.

Tuwang tuwa ako ng inaannounce ni father 'yon. What a joyful day, isn't it? Ito na ang simula ng bagong simula sa buhay namin. Mr. and Mrs. Paul Durano.

After one year of marriage.

I can say I am contented and delightful, and I admit, may mga problemang kinaharap naming dalawa pero hindi ko 'yon ginawang sagabal sa pagsasama namin. It was like living in a paradise with the person you always loved. It was never a misery for me. We made the most of our marriage, it was amazing and I can say one of the best things that happen to my life. I felt loved, I felt safe, and I felt I'm the luckiest.

Ngunit ang akala kong pinakamasayang araw ng buhay ko ay magtatagal ngunit nag iba ang lahat... nagbago bigla ang lahat...

"Saan ka galing?" Tanong ko.

"Work... saan pa ba Lorraine?" He seems not to care on my worries.

"Nagtatanong lang naman ako Paul, it's already 12 A.M. I was worried sick." I told him.

"Nag overtime lang ako," sumilay sa mukha niya ang pagkairita sa akin. "Darn Lorraine! I'm fucking tired, tapos pagkadating ko uunahan mo pa ako ng bunganga mo! Damn this life." Sabi nito bago ako tinalikuran.

Nanginig ako sa sinabi nya. Hindi ko naman aakalaing magagalit siya. Nagtatanong lang naman ako diba? Pumasok siya sa kwarto at pabagsak na sinarado ang pintuan, na sadyang kinabigla ko. Nakakatakot na si Paul, ibang-iba noong una pa kaming nagkakilala. He changed after a year, nagbago lamang siya bigla dahil hindi ko mabigay-bigay ang kaisa-isa niyang hinihingi.

I just cried.

The Wife's RevengeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon