ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8

Αφότου η κοπέλα ντύθηκε κομψά,βάφτηκε και έφτιαξε τα μαλλιά της, κατέβηκε για πρωινό στη τραπεζαρία. Ήταν τόσο περήφανη που αυτό το σπίτι ήταν δικό της! Και ήθελε τόσο πολύ ένα παιδάκι να το προσέχει. Κάθισε στο τραπέζι και παρατήρησε το ευρύχωρο δωμάτιο. Ειναι πολύ ωραία εδώ. Αλλά κάπως μοναχικά. Σήμερα το βράδυ που επιστρέφει ο Ρότζερ απ'το ταξίδι του,θα του προτείνω να πάμε ένα ταξιδάκι. Ενθουσιάστηκε με αυτή την σκέψη. Της άρεσαν πολύ τα ταξίδια και οι νέες εμπειρίες.

-''Kαλημέρα κυρία." Εμφανίστηκε η Ρόζα απ'την άσπρη,βαρυά μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου.

-"Καλημέρα, χαίρομαι που σε γνωρίζω" Απάντησε η κοπέλα γεμάτη ευθυμία.

-"Και εγώ εσάς..τί θα θέλατε να φάτε για πρωινό;;" ρώτησε ντοπαλά η στρουμπουλή κοπέλα.

-"Εμ..ότι έχετε φτιάξει,δεν θα επιθυμούσα κάτι περισσότερο."

-"Μάλιστα σε λίγα λεπτά θα σας το φέρω" γύρισε την πλάτη για να κατεβεί στην κουζίνα,αλλά η Έμιλυ της ξαναμίλησε.

-"Συγνώμη, μπορώ να μάθω ποιοί εργάζεστε εδώ.Δεν βρήκα την ευκαιρία να το ρωτήσω στον σύζυγό μου"έβαλε το χέρι κάτω απ'το σαγόνι της,ρωτόντας με απορία.

"Εμ,φυσικά.Είμαι εγώ,το ανδρόγυνο Τζέρλαντ και Βέρα,ο Τζος και η κ.Ζέτα. Όλοι ζούμε εδώ πολλά χρόνια και κοιμόμαστε εδώ,εκτός απ'τον Τζος που φεύγει το βράδυ." δήλωσε με περισσότερο θάρρος αυτή τη φορά η μελαχρινή κοπέλα.

-"Ω,σ'ευχαριστώ για την πληροφορία.Μπορείς να πηγαίνεις." Έδειξε με μια κίνηση του χεριού της την πόρτα .

Έπειτα σηκώθηκε απ΄την θέση της και κοίταξε έξω απ'το παράθυρο. Η θέα ήταν πανέμορφη. Μπροστά της απλώνονταν μια ατέλειωτη θάλασσα με πολλά πλοία και καράβια να περνούν. Απέναντι,βρισκόταν κι άλλες βίλες πολύ όμορφες επίσης. Αλλά το δικό της σπίτι είχε μια κλασσική ομορφιά,ήταν απλό αλλά αρχοντικό ταυτόχρονα. Η νέα μου ζωή έχε αρχίσει ήδη. Επιτέλους είμαι ελεύθερη από την μαμά μου και τον άντρα της.Ας διασκεδάζουν όσο θέλουν στο παλιό μου σπιτάκι... Το τηλέφωνο διέκοψε τις σκέψειs της.

-"Καλέ μου,ανυπομονούσα για το τηλεφώνημά σου"Του είπε με χαμόγελο στα χείλη.

-"Τώρα βρήκα την ευκαιρία να σου τηλεφωνήσω. Συγνώμη για σήμερα,αλλά αναγκάστικα να φύγω καλή μου."Απολογήθηκε.

-"Δεν πειράζει, θα έρθεις το βράδυ.Μην στεναχωριέσαι! Σε περιμένω με ανυπομονησία"Πονηρές σκέψεις περνούσαν απ'το μυαλό της.

-"Κι εγώ θέλω να σε δω πολύ! Υπομονή,έρχομαι σήμερα.Σ'αγαπώ" Έκλεισε το τηλέφωνο και χαμογέλασε στον εαυτό του. Μια από τις ομορφότερες γυναίκες της πόλης ήταν γυναίκα του. Μέσα απ'αυτή την σχέση ο Ρότζερ έπαιρνε δυνάμεις.Ένιωθε ξανά νέος και ποθητός,συναισθήματα που είχε καιρό να νιώσει. Η Έμιλυ ήταν ένα ωραίο στολίδι που θα διακοσμούσε το σπίτι του και θα τον περίμενε να γυρίσει με αγάπη..

~

Μετά από 5 μήνες....

Το ταξίδι του ζευγαριού ήταν υπέροχο. Δισκέδασαν τόσο πολύ,πήγαν σε άπειρες εκδηλώσεις και γνώρισαν ανθρώπους με κύρος και καλό επίπεδο. Η σχέση τους ήταν αγαθή και συμπονετική. Ο ένας ήταν πολύ ευγενικός προς τον άλλον και πάντα αλληλοβοηθούνταν στις δύσκολες καταστάσεις. Ο Ρότζερ ήταν πολύ ρομαντικός, χάριζε όμορφα δώρα και έκανε ευχάριστες εκπλήξεις στην γυναίκα του. Μα κι εκείνη με την σειρά της του φερόταν με σεβασμό και αγάπη. Ερωτικά τα έβρισκαν μεταξύ τους πολύ καλά. Ο Ρότζερ αγαπούσε πολύ την σύζυγό του και της φερόταν τρυφερά. Η Έμιλυ ήθελε να ευχαριστεί τον άνδρα της και γι'αυτό προσπαθούσε να δώσει τον καλύτερο εαυτό της σε αυτόν.

Ένα πρωινό ο Ρότζερ έφυγε για την εταιρεία. Η Έμιλυ έμεινε μόνη της. Ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνό της και είδε ότι της τηλεφωνούσε η μητέρα της.

-"Καλημέρα μαμά. Πώς και με θυμήθηκες?" Ρώτησε με αδιαφορία η κοπέλα. Η Τζάνις είχε να μιλήσει με την Έμιλυ από το γάμο της. Ήταν χαρούμενη που ξεφορτώθηκε την κόρη της επιτέλους. Αυτούς τους 5 μήνες διασκέδαζαν πολύ με τον Τζέρεμυ. Πήγαν πάρα πολλά ταξίδια και σπαταλούσαν τα χρήματά τους σε ασήμαντα πράγματα. Τα λεφτά τους είχαν τελειώσει,όπως είχε υπολογίσει η Έμιλυ.

-"Παιδί μου, σκέφτηκα ότι θα λείψαμε η μία στην άλλη μετά από τόσους μήνες. Να έρθω σήμερα επίσκεψη?" Η Τζάνις ήταν απελπισμένη,κρεμόταν από την κόρη και τα χρήματά της. Ήταν το ταμείο της.

-"Απορώ που σου έλειψα. Πίστευα ότι χάρηκες που γλύτωσες από εμένα και την ενοχλητική παρουσία μου!" Απάντησε ειρωνικά η Έμιλυ. Η αλήθεια είναι ότι της είχε λείψει λίγο η μητέρα της. Αλλά ένιωθε ανακουφισμένη από την σκληρή κριτικη που της ασkούσε συνέχεια.."Τέλος πάντων,μπορείς να έρθεις μαμά.Σε περιμένω"

-"Αχ ωραία! Έρχομαι αμέσως τώρα! Bye! " Έκλεισε το τηλέφωνο. Φανερό απ΄την φωνή της ότι βιαζόταν πολύ να την συναντήσει.

Σίγουρα θέλει κάτι από εμένα,αλλιώς δεν θα μου τηλεφωνούσε. Αλλά δεν θα της το δώσω!! Δεν θα πάρει αυτό που θέλει αυτή την φορά... Η κοπέλα ήταν αποφασισμένη...

[Συγνωμη αν ειναι βαρετο ,αλλα συντομα ερχονατι τ καλα ;) ]