Perfect Pleasures (PUBLISHED UNDER SUMMIT MEDIA'S SIZZLE)

Chapter 7

CHAPTER 7

I hurriedly went downstairs for breakfast dahil baka malate ako. Lunes ngayon at traffic panigurado. But I was surprised when I saw only mom and Jemimah was eating.

“Nasan si daddy?” Tanong ko sakanila bago ako umupo.

“Nasa hospital pa. He has to stay there for few more hours dahil may isang pasyente syang tinututukan.” Sagot ni mommy.

“Oh, wow. Anong kaso day, my?”

“I wasn’t so sure. Alam mo namang hindi ako magaling sa linya nyo na yan. But it’s brain relaTed.” Mommy said. Tumango na lang ako at kumain.

Nothing much had happened lately. Since It was really a boring and not so special day aside from the surprise quizzes our three professors gave. Nakakasurprise talaga.

“Alam nyo na ba ang chika?” Roxy starTed as we starTed eating our lunch.

“Chismosa ka talaga.” I teased.

“Sus, kunwari ka pa! For sure kapag nalaman mo kung kanino to magiging sobrang interesado ka rin.” ANiya.

“Oh, sige nga, about kanino ba?” Paghahamon naman ni Faith.

Natigil ako sa pagsubo ng pagkain ko. When I realized that I looked so interesTed, I tried acting normal again tho I knew it was a bit late.

“So?” Kunwaring tanong ko dito.

“Aysus, so daw! So your face!” Pangaasar nya. I looked at her and made some faces.

“Ano balita kay Dylan? Break na sila ni Tessa kaya one week na syang out of sight?” Faith asked like as if she was really interesTed.

“Geyga!” Saway bigla ni Roxy. “Hindi rin sya umaattend ng practice. Eh halos magkasabay lang practice ng basketball team sa cheering namin eh kaya alam ko kung sinong present and absent. Boys kaya yan!” Malandi nyang sabi.

“Oh, malandi naman to. Dali na! Tell us more.” Pangungulit pa ni Faith. I chose to ignore them and pretend that I am not listening at all.

“Ayun nga, ang chismis.. kaya hindi rin nagagalit sakanya si coach kasi napakaacceptable ng reason nya. Nasa hospital daw kasi ang papa nya.” Aniya.

Napatigil muli ako at nang tignan ko sya ay ngumisi ito sakin tapos ay tumango. Oh, I know what their minds are thinking but no, hindi ako concerned kay Dylan. Nakakapagpabagabag lang talaga ng loob kapag alam mong may isang tao sa pamilya ninyo ang hindi okay. Yun lang yun.

“Nabaril daw kasi sa ulo. Sa brain tinarget. Pero safe naalis na yung bala. Pero coma pa rin.” Dagdag pa nito. “Pero hindi lang yan ang mega chismis ko ngayon!”

I just rolled my eyes at him.. or her.. whatever. Pinili ko na lamang na kunin ang coke ko at uminom dito.

“ang hospital kung nasan si father dear nya ay.. ang hospital kung saan magduduty si Maxine sa Thursday!”

Halos maibuga ko ang iniinom kong coke sakanya. Buti na lamang nga at napigilan ko. Kaso nga lang, wth, halos lumabas na sa ilong ko! Ang pangit sa pakiramdam!

“Oh, bes! Okay ka lang?!” NAgaalalang tanong ni Faith.

Wala naman akong ibang nasagor kundi ang pag-ubo.

“Girl naman eh, masyado kang naexcite! Porke alam mong malaki ang chances na makita mo dun si papa Dylan ha! Baka maging pasyente mo pa si father dear nya!” Tila ba exciTed pa nito talanag sabi.

I glared at him and he just started laughing. Bruha talaga!

“Gaga! Feeling mo! Hindi ako exciTed, ano! At tsaka isa pa kahit naman na doon ako, sa may surgical area kami ano! ICU kaya yung sa papa nya.” Kaswal kong sabi. Hindi naman talaga ako affected sa katotohanan na may chances nga na magkita kami ni Dylan dun.

So what nga naman diba kung andun sya? Yup. Wala lang yun.