Chapter 11

467 12 2
                                    

Noong tumakbo ako palayo kay Xander, hindi ko namalayan na may palapit sa akin na taxi. Naramdaman ko na lang na itinulak ako ni Xander palayo sa taxi. Nakita ko ng bulagta at sugatan si Xander malapit sa taxi.

Dinala namin si Xander sa hospital, sobrang kabado ako para sa kanya kahit sinaktan niya ako.

Kinausap ako ni Papa Xi:

Papa Xi: Mae, bakit nandito ka pa? Sinaktan ka na niya, nandito ka pa rin.

Ako: Hindi ko na iniisip kung sinaktan niya ako. Ang mahalaga ngayon maging ok siya. Sinave nya ang buhay ko.

Papa Xi: Salamat di mo siya iniuwan, matutuwa siya kapag nakita ka.

Madaming laboratory test ang ginawa kay Xander, ang sabi ng doctor, 50-50 ang chance ang na makalakad muli si Xander. Pwede siyang makalakad thru therarapy pero matagal ang recovery.

Umiyak ako noong nalaman ko ang kalagayan ni Xander. Awing-awa ako sa kanya. Nag-promise ako sa sarili ko na hindi ko siya iiwan dahil iniligtas niya ako at kung hindi niya ako tinulak palayo sa taxi ako ang nakaratay sa hospital.

After 1 week, hindi pa nagigising si Xander. Lagi kong kasama ang Mama nila Xander at Papa Xi. Lagi siyang umiiyak at hindi natutulog.

4pm:  Umalis muna si Tita  Dianne  (mama ni Xander)saglit para bumili ng meryenda namin. Wala pang isang minotong wala si Tita nakita ko si Xander na nagising na.

Xander: Thank God you’re still alive Mae.

Ako: Thank you for saving me. Kumusta na ang pakiramdam mo?

Xander: Heto masakit ang katawan. Pero teka parang hindi ko maramdaman ang legs ko.

Niyakap ko si Xander at parehas kaming umiyak.

Maya-maya, dumating na si  Tita Dianne at dumating din ang doctor. Ipinaliwanag ng doctor kay Xander kalagayan niya. Natulala lang si Xander noong nalaman niya na 50-50 ang chance para makalakad siya.

Nilapitan ko si Xander.

Ako: Huwag ka ng malungot.

Xander: Mae, ito na ang kabayaran sa pagloloko ko sa iyo.

Ako: Huwag mong isipin iyan. Makakalakad ka pa at nandito kami para sa iyo.

Xander: Salamat. Nandito ka pa rin para sa akin?

Umuwi na ako sa bahay, napaisip ako kung bakit ko ito ginagawa, dahil ba sa gusto kong makita siya na nakareover na o dahil utang ko ang buhay kay Xander o dahil gusto ko talaga siya at hindi si Papa Xi?

Noong bumalik na ako sa hospital kinabukasan, nag-aayos na sila Tita Dianne ng mga gamit ni Xander.

Ako: Xander, aalis ka na pala sa hospital. Baka hindi na ako makadalaw sa bahay ninyo.

Xander: Magpaalam na din ako sa iyo Mae. Next week pupunta na ako sa America para doon magpagamot.

Ako: Tita, totoo po ba na aalis kayo? (Lumingon ako kay Tita  na umiiyak)

Tita Dianne: Oo, may nagsabi kasi sa amin na may magandang hospital na medaling makaka-recover si Xander.

After a week, umalis na sila Xander at simula noon wala na akong balita kila Xander at Papa Xi. Nalungkot ako noong umalis na si Xander.

Pagkatapos ng lahat na nangyari, nagdisisyon ako na ayusin ang buhay at naisip ko na maghanap muna ng trabaho.

After 1 year: DJ na ako ngayon sa isang radio station at  mag-iisang taon na. Masaya ako sa trabaho ko.

Wala pa din akong balita kila Xander. Hindi nila ako tine-text pero si Papa Xi namayagpag pa din ang kanyang career bilang artista.

Isang araw, may naghanap sa akin. Sabi ng kasamahan ko fan ko daw ang naghahanap sa akin.

“Hello DJ Mae, ako si Xander 23 years old at kapatid ni Papa Xi. Kung hindi mo natatandaan ako yung taong pinakilala ni Andy na friend mo sa basket ball.”

Lumingon ako sa kanya at nakita ko si Xander. Nakakalakad na siya.

Ako: Xander, ano ba ang pinagsasabi mo?

Xander: Wala lang. Gusto ko lang magpakilala sa iyo uli. Para we can start our new friendship.

Ako: Ah.. Nice to meet you Xander. :)

Me and Xander build a new friendship. Hindi ko alam kung saan ito patutungo pero masaya kami bilang friends.

Until now I am a fan of Papa Xi. Bumili pa din ako ng mga magazines niya, nanood pa ako ng movie and TV shows.

Minsan, kasama klo si Xander at nanood kami ng movie ni Papa Xi.

Ako: Ang galing talaga ni Xi sa movie, pang best actor.

Xander: I know you’re a still fan of Xi pero ok lang yon. Susuportahan kita dyan, but I’m hoping you can love me soon.

The End.

I am A FanTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon