After almost 11 months, unti unti ng nasasanay si Sarah na tawaging Mrs. Opsima at Maa'm ng mga taong bagong kakilala niya at ng mga taong nakakakilala sa kanya. Unti unti na rin siyang nakakalabas na mag isa , na walang mga bodyguards. Hindi pa rin tapos ang paglilitis sa kaso ni Jake Singson, lalo pang dumarami ang mga kasong isinasampa sa kanya. Naglalabasan pa rin ang mga reklamo laban sa kanya ng mga taong niloko, pinagsamanatalahan at sinaktan niya at ng mga tauhan nito. Si Georgina naman ay nahatulan na pero ilang taong pagkakakulong lang dahil na rin sa pakikipagtulungan nito para lalong tumibay ang ebidensya laban kay Jake Singson.
Ang mama at papa niya ay lumuluwas na lang ng Manila kung kailangan , sa Lena's resort sa Cebu na sila namamalagi. Ipinagkatiwala na nito ang pagpapatakbo sa mga kumpanya kina Jason at Bryan, Nakikialam na lang siya kung personal siyang hinhingan ng payo ng dalawa.
Si Sarah gustuhin man nitong bumalik sa pag-aaral gaya ng plano niya ay hindi na magawa dahil ang unang tatlong buwan niyang pagbubuntis ay naging napakaselan. Walang umagang hindi siya nagsusuka at walang pagkaing nagtatagal sa sikmura niya. Naging napakaselan din niya sa amoy. Ayaw na ayaw niyang nakakaamoy ng pagkaing niluluto lalo na yung amoy ng mantika. Nalamaan niyang buntis siya pagkagaling nila ng St. Maarten kung saan sila nagtuloy pagkapos nilang magpakasal sa Las Vegas kasabay ng Mama at Papa niya.
Hinipo ni Sarah ang tiyan niya, at para namang naramdaman ng bata, gumalaw ito na nagpagngiti kay Sarah. Napansin siya ni Jason na masuyo siyang pinagmamasdan. Lumapit at inilapat ang mukha sa tiyan ng asawa. "Hello son, huwag kang masyadong malikot ha, kahit nakangiti ang Mama mo halatang nasasaktan pag sumisipa ka eh. Napapangiwi." Kausap ni Jason sa hindi pa man lumalabas na anak.
Masuyo namang hinaplos ni Sarah ang buhok ng asawa. "Nainggit ka lang kamo kasi gusto mo maramdaman mo din siya." Tukso nito kay Jason.
Nag-angat ng ulo si Jason , tumayo ng diretso sa harap ng asawa. HInawakan ng dalawang kamay ang mukha nito. Masuyong dinampian ng halik ang mga labi. "Kung pwede nga lang na ako na lang makaramdam ng mga pinagdaanan mong hirap habang buntis ka, ginawa ko na."
Natawa si Sarah. "Gusto mo ding magbuntis?"
"Kung pwede nga lang eh." Seryosong sagot naman ni Jason.
"Aww ang asawa ko talaga. Hayaan mo naman na ma enjoy ko isang bagay na ako lang talaga makakagawa para sa dagdag na kaligayahan ng pamilya natin, ang magbuntis. Ginawa mo na lahat para maging ako na ang pinaka maswerteng babae. " Malambing na hinalikan naman ni Sarah ang dulo ng ilong ni Jason. "You did everything a woman could ever want in a man, in a husband. Wala na akong mahihiling pa, ngayon pa lang alam ko napakaswerte ng anak natin na ikaw ang Papa niya." Emosyonal na dagdag ni Sarah. May luhang tumulo sa pisngi nito.
Jason tenderly wiped the tears. "I love you, like I promise, will do everything, anything to make you happy. Seeing and feeling you are happy is my happiness.
Sarah and Jason were at a restaurant when the pain started.
Breathe—just breathe . . Sarah silently told herself. Ayaw niyang ma alarma ang asawa. Sabi naman ng doctor niya she is not due for another two weeks. Bakit parang hindi na niya kayang lumakad papunta sa sasakyan nila sa nararamdamang sakit. Inisip niyang magbilang, baka sakaling malibang siya at huwag masyadong maramdaman ang sakit na nararamdaman at nag umpisa nga siyang magbilang pero alam niya it’s time dahil ang pagitan ng minuto ng paghilab ng tiyan niya ay wala pang dalawang minuto. Tumingin ito sa asawa na nakatingin din sa kanya. Halata ang pag aalala.
“Sweetheart, what is wrong?”
“I think your son wants to come out now. He decided to show up earlier than expected.”
“Right now?” Napatayong tanong ni Jason. ““When did it start?” he asked, trying to remain calm but not succeeding.
“Pag-upo pa lang natin, nag-umpisa na, kala ko yung usual lang na pagsakit pero parang hindi ko na kaya sakit.”
Jason started to panic. Dali daling lumapit sa kanya, hindi alam ang gagawin kung bubuhatin ang asawa o hihingi ng tulong sa staff ng restaurant.
“Calm down,” Sarah breathed. “Alalayan mo na lang ako, palagay ko we can stil make it to the hospital, hindi naman kalayuan dito.” Napapikit na naman si Sarah sa tindi ng sakit na naramdman. Pinigil niya ang paghinga. Mas dumadalas na ang pagsakit at lalong tumitindi.
Napansin naman sila ng waiter na nag aasikaso sa kanila at mabilis na lumapit. “Sir, Maa’m , everthing alright?”
“My wife is in labor, we have to go.”
“Is there anything we can do sir?” Nag-aalalang tanong ng waiter.
“Thank you, if someone can just drive our car infront, that would be a great help,” sagot naman ni Jason. Sabay dukot ng susi nito at ibinigay sa waiter.
Three hours later, on April 11 at 11:10 P.M.,Randolph Jason Opsima made his debut. Eight pounds, ten ounces; eighten inches long—a perfect miniature version of his father.
Naluha si Sarah ng unang mahawakan ang anak. Sulit ang lahat ng paghihirap at sakit na naramdman maisilang lang anak. Ramdam na ramdam niya yung kasabihang walang hihigit sa pagmamahal ng ina sa anak . Jason is sitting on a chair, lovingly watching them, touching their baby’s feet. “He is so beautiful.” Nagbabara ang lalamunang sabi nito. Halatang halatang pinipigil ang emosyon pero bandang huli ay may tumulo na rin ang luha ng halikan sa noo ang asawa na masuyo pa ring nakatitig sa anak .” Wala na akong mahihiling pa, I’ve got everything I could ever ask for, thank you sweetheart. You're the best thing that ever happened to me, and it is my smartest move to marry you just more than a month after I met you. I knew, even way back then, that you were perfect for me. Hindi napigilang sabi ni Jason sa asawa kahit na nanduon pa rin ang nurse na nag aasikaso sa mag ina niya.
“And my smartest decision when I agreed to marry you. I love you so much.” Sagot naman ni Sarah.
Mukhang naintindihan naman ni RJ , na kahit nakapikit pa rin ay ngumiti na naging dahilan para parehong manlaki ang mga mata ng mga magulang sa tuwa.
And they all live happily ever after…….
The End….
*********
Hanggang sa muli mga kaibigan. Salamat sa lahat ng sumuporta sa FF na ito. Sana huwag kayong magsawa.
