Friends only?

Confession?!?

“Bahala ka na nga sa buhay mo di ko na kayang sagutan yan magsama kayo ng radical, index at kung ano pa.” Sigaw ko.

“Woi! Kailangan mong tapusin ito di ka pwedeng umalis,”sigaw niya sa akin.

Tumingin ako sa kanya at nag glare ako. Ooohhhh….deadly! wahaha.

“May sinasabi ka ba?”, tanong ko then I raise one of my eyebrows.

“Meron at iyon ay tapusin mo ito at wag kang umalis,” sinagot niya ako. Aba itong mamang toh makakatikim sa akin.

“At sino ka naman para sabihan ako? Nanay ba kita o tatay?,” comeback ko sa kanya..wahahaha..di ako magpapatalo sa war na toh.

Inusad niya ang upuan ko para gumilid at pati yung sa kanya. At magkaharap na kami.

This is excruciating I felt like blushing, ay namumula na pala ako. Inis tong mokong na ito.

“Ako ang kunyarian mong boyfriend hanggat wala ka pang nahahanap at wala pa akong naaprubahan.” Sagot niya habang may smirk na kasama.

Ngumisi ako, “kapal ng mukha sa tingin mo naman papayag ako sa ganun?”

Magpanggap man ako na naiinis gusto kong tumalon at sabihin sa kanya na ‘wag nang kunwarian totohanin na natin’.

Sayang talaga dahil sa lahat lahat kaibigan ko pa.

“oo naman papayag ka as your bestest friend in the whole world, as the number 1 most handsome male in campus, as the most popular person in school sobrang swerte mo na! San ka pa?” nakangiti na siya.

Tumawa ako hindi ko mapigilan eh, at in between laughs nasabi ko “Ang kapal ng mukha mo pasalamat ka mahal kita”, pag kasabi ko nun natigilan ako. Hindi na rin siya nakangiti.

Tumingin siya sa akin, serious no smile, no smirk plane seriousness. I gulped. Patay!

Ako ba talaga nagsabi nun?

Janelle naman ang engot mo.

Anu nga yun ang sasabihin ko sa kanya.

Ah! Alam ko na(may lumabas na flashlight sa ibabaw ng ulo ko parang sa anime at cartoons).

Tumawa ulit ako. Ang tino noh tumigil sa katatawa tapos tutuloy ulit, san ka pa makakakita ng ganyan kundi sa isang tulad kong baliw!.

“Mahali kita dahil best friend kita in the whole wide world,” duktong ko in between laughs ulet yan.

Ang galing ko talaga. Ngumiti na siya.

Muntik na ako dun1 ang engot ko bat ko ba kasi nasabi yun muntik na akong mapahamak dun. Asar! Ang ingay ng bunganga ko.

“Ako rin mahal kita my best friend” tapos niyakap niya ako.

“Stop doing this man you know how much I hate hugs,” comment ko. Then he let go of me and rolled his eyes.

“Wag kang umastang tomboy saying naman yang beautiful face mo.” Warning niya.

Tumawa na lang ako tapos maya maya nag aral na kami. May nasagot naman ako kaya lang yung iba siya na lang bahala na siya sa buhay niya.

Pagkatapos naming mag-aral bumaba na kami kailangan niya na rin kasing umuwi eh.

Nandun kami sa may front door.

“Buh-bye Janelle”

“Bye din!”

at yun na ang huli naming pag-uusap maka kain na nga para makanuod na ako ng TV.