( MULTİMEDİA DAKİ ŞARKIYI AÇIN VE DİNLERKEN OKUYUN!!!)
(BU BÖLÜM BENDEN ÇOK SEVDİĞİM MELİSS09 A GELSİN;) )
EMPATİ TAM DİKKAT DİNLEMEKLE BAŞLAR..
KİŞİYİ GERÇEKTEN ANLARSAN EMPATİYİ HİSSEDERSİN..
.
DEdi Gül halam.Daniel Golemanın sözünüde BENİMLE paylasmış oldu biz sokakta yürürken..
Elif halamla babannemlerdeki kavgamızdan sonra ve onun bana söylediklerinden sonra bende altta kalır mıyım tabi seninle sidik yarıştırmayacagım Elif hala.! ssen önce kendine bak beni öyle yargıla cok mu mükemmel sanıyorsunda kendini benim hatalarımla ilgili konuşma hakkı tanıyorsun kendine demiştim..Araya Gül halam girmiş Elif halaya ALMANCA bişeyler söyledikten sonra beraber dışarı cııkmıştık.Bazen gerçekten çok sinirlenebiliyorum.YASLandığımız masayı kafasına geçirip duvarları yumruklarımla yıkmak geçmişti içimden tek isteğim zarar vermekti herşeye ama içimde yaşadıgım hissettiklerim dışa vurduklarımdan cok farklıydı..
HAYATIMDA SADECE BİRKAC KEZ GÖRDÜĞÜM VE SAYILABİLECEk kadar az konustugum Elif halamın bana söyledikleri falan umrumda değildi benim sinirim kendime ve Emreyeydi TABİKİDE.Nasul bu kadar zarar vermiş olabilirdi ikimize bize!!
.
Sahi buraya geldikten sonra ailemle nasıl olduguma dir taptıgımız bencil telefon konusmalarından baska hiçbirşey konusulmuyordu burada sanki Türkiyede yaşananlar gerçek değildi.Beni özlemiş miydi acaba ya da ne düşünüyordu BENİMLE ilgili? Gittiğimi duymuş muydu acaba duymuştu büyük ihtimal peki bir daha asla bir araya gelemeyeceğimizide kabul etmiş miydi? Bitmiş miydi sahiden bunca acı ve sıkıntı bunun için miydi koca bir hiçti vardığımız nokta ve bu kadar basitti yaşananlar..
.
Peki ben benim kırılmış parçalanmış ardından yakılmış külleri boşluğa yayılmış kısaca katledilmiş kalbimin RUHUMUN telafisi ne olacaktı.BU kadar kolay mıydı lan Emre bir insanı hayattan koparmak ve mahvetmek.Hiç gitmeyen izleri olucaktı yaşananların hem bedenimde hemde yüreğimde.İstesemde asla eski Ceren olamayacaktım bir defa eminim ki ünsanlar evden kaçmış bir kız olarak neler konuşup nelere inanıyorlardı.Tek gerçegi beni kimse umursamıyordu.Bir kabus gibiydi.Uzun zamandır aynı kabusu görüyorum bu arada ve korkuyorum kimseye anlatamıyorum...
.
Küçük bir su kuyusu ve ben içine düşmüşüm.. Karanlık ve suyun içi hiç gözükmüyor bulanık..
Bagırıyorum tanıdık birilerini çagırıyorum ama kiöseden ses seda yok..Kuyunun üstü kocaman bir kaya parçasıyla kapatılmış az bir ay ışığı giriyor içeri belkide BİRKAC ay önce izlediğim halka filminden kalma bilinç altımın bana oynadığı bir oyundu bu kabus ama Samara mıydı neydi filmdeki kızın yerine ben varım ve korkuyorum.Korku iliklerime işlemiş titriyorum cırpınıyorum ama ya havasızlıktan yada boğulmaktan ölücekmişim gibi bir telaş almış ruhuma sahip cıkıyor.Yorgunum aslında kımıldayacak halim yok ama kararlıyım işte ben.. seneler önce erken doğan bebek hayatı hep mecaralarıyla süsleyen deli kız tabiki pes etmiyorum bir umut içimde. dayan diyor ve çabala.İçimdeki şeytanı kovup meleğime eşlık ediyorum ve tırnaklarımı kuyunun karanlık duvarına tuğlaların aralarına saplıyorum.Trnaklarım en hassa noktam sanki bedenimi taşıyor.
ü
.
Ben uçurumun kenarından bedenini sarkıtmış atlamak üzere olan deli insan içimde çok şey yaşıyor.Şeytanda benim melekte..Ruhta benim cinde.İnsanda benim bir hiçte.. Hayatlarımız küçük bir çocuğun elinden gökyüzüne bırkılan balonlar gibi akıp geçiyor yaşamdan ve bizler herşeyiyle tek başımıza mücadele ediyoruz bunu yaşamak başarmak yapamazsakta pes etmek pas geçmek zorundayız ama herseyş kendimiz yapıyoruz.O rüya benim için bir umut.. İçinde bulunduğum durum konumum yaşadıklarım o kuyu ama hayallerim isteklerim yaşama umudum nefesimde tırnaklarım dayanıcam ve mücadele edicem herkese karsi..Yıllar önce ataistim diye geçinen kız tutunuck bir dal arıyor ve Tanrıya sarılıyor elllerini ona uzatıyor ve güç dileniyor.Yaşamalı.. Yaşayacakta..
