Nang maipost ko ang epilogue, isa lang talaga ang naibulalas ko.... "YESSSSSSSSS! IT'S OVER!" Sumigaw talaga ako niyan with feelings! Hahaha.
I wrote this story out of impulse. Walang definite plan, walang definite plot, parang walang patutunguhan, wala talaga. Wala lang. Pang-echos lang.
Hindi ito ang unang story na pinost ko dito, pero ito yung unang novel na tinapos ko. Hihi. Technically, first time ko pa lang talaga ito.
This story has a lot of flaws, inconsistencies, unnecessary scenes, and a lot of errors. There are things na dapat kung ilagay and things na di ko na sana pa nilagay. I admit, I was so so so careless nung una. Pero I think naman later on, naibalik ko ito sa tamang direksyon.
I realized na hindi pala siya madali. Ang hirap pala. Gagawa-gawa ako ng problema pero minsan hindi ko alam kung ano ang solusyon. Eh kasi nga careless ako. Hindi ko alam kung paano ko ihaharap ang mga characters sa mga problema na ginawa ko. Ang hirap din mag-isip ng matinong dialogue (lalo na para sa isang katulad ko na conversation killer). Basta ang hirap!
May mga panahon na gustong-gusto ko na itong idelete at ulitin dahil sa hindi ko na alam ang gagawin. Pero kapag ginawa ko naman iyon, babagabagin naman ako ng konsensya ko. Pero atleast, it's done. I can start anew.
Super THANK YOU!
Thank you so much friends for wasting your time in reading, voting, and reacting. Super thank you talaga.
Super thank you talaga especially sa mga watty friends ko who's been with me since the beginning.
Super thank you sa mga nagboboto at nagrereact sa bawat updates ko kahit minsan ilan sa mga iyon eh walang kwenta. Haha.
Super thank you sa mga nagsasabi na maganda raw ito. Ewan ko kung totoo yun o ineechos niyo ako. Hahaha. Pero seriously, thank you for appreciating this. I always have doubts about this pero nawawala lahat ng iyon dahil sa inyo.
Thank you rin sa mga nagbasa nito pero kalaunan eh itinigil din.
Thank you sa mga silent readers, though MAS maappreciate ko pa sana kung magrereact kayo sa mga updates ko or something. Hindi naman masamang magreact at bumoto. Hihi. Gaya nga ng parati kong sinasabi, mag-ingay tayo, huwag laging silent! Hihi.
Super thank you talaga~ ^^
So after this story, what's next?
May ni-post ako na bagong story, it's entitled For You It's Separation, For Me It's Waiting. It's a YongSeo fanfic. I hope you'll all give it a try. I think mas nag-improve ang pagsusulat ko sa story na yan. Haha. Feeling ko lang naman. Please check it out on my works. :) (Updated Sept. 22, 2013; 1:55AM)
Meron din akong ongoing story. He Changed My Life. Sana mabasa niyo. Nasa external link ang link. Or check my works na lang.
I know I am not a good writer, marami akong pagkukulang and I always make mistakes, but I will do my best to improve and to write better stories. I hope you will also support my future stories as much as you supported this one.
So, see you, again!
Sana magkita-kita ulit tayo sa next story ko. Maraming salamat po talaga sobra-sobra. Sana napasaya ko kayo.
Maraming salamat din sa pagsasayang mo ng oras sa pagbasa nitong speech ko. Super haba! Hahahaha. Sayonara~ Jalga~ Bye-bye~ Paalam! Mwuah~
Slowding ♥
BINABASA MO ANG
I'm In Love With My Sister's Boyfriend (Completed)
Teen Fiction(COMPLETED) Super hate ni Mandy ang boyfriend ng ate niya na si Charles. Naririndi siya kapag nakikita ito o kahit nakakasama lang ng ilang minuto. Ngunit, mababago ang pagtingin niya rito ng umalis ang ate niya patungong Canada at namalagi doon ng...
