I Wish I Never Met You (Edited)

Chapter 14

CHAPTER 14

Tiffanys's POV

Christmas eve na! Actually hindi naman ako excited sa araw na ito.

Wala nga kaming handa, bakit ko naman kasi paghahandaan ang pinaka-masaklap na parte ng buhay ko. Iniwan lang naman kami ng magaling kong daddy at sumama sa babae niya at ang pinaka masakit nagpakamatay ang mommy ko.

Saya ng buhay 'no sa isang babae nasira ang lahat, nawala ang lahat ng mahalaga sa akin nang dahil sa kanya and I promise hinding hindi ko siya mapapatawad!

FLASHBACKS

It's Christmas Eve. I'm so excited. Mom told me that she has a suprise for me. This is my favorite occassion.

"Merry Christmas Precious!" bati sa akin nang parents ko.

"Merry Christmas dad and mom!" I greeted them back. I kissed my parents at binigay nila yung gift ko. A music box.

"Ingatan mo 'to Precious Tiffany" malambing na pakiusap sa akin ni mommy habang pinipihit ang susi at tumugtog ang paborito kong kanta ang First Love by Utada Hikaru.

"I will." I hugged her. I love my mom. She's so sweet and soft spoken person. I love my dad too and I admit I'm a certified daddy's girl. I thought that we're an example of a perfect family but I was wrong.

"CHRISTIAN LUMABAS KA DIYAN! CHRISTIAN!" May isang babaeng nasa labas ng bahay namin, may kasama siyang batang lalaki at naalala ko na siya iyong batang madalas kong kalaro sa park.

"What are you doing here Maggie?" lumabas si daddy nang bahay at nilapitan iyong babae habang kami ni mommy ay pinapanood sila.

"Christian hindi na ako makapaghintay. Akala ko ba iiwan mo na sila? I'm pregnant!" What's going on? Ace and I starred at each other. I smiled at him.

"Precious get inside!" sigaw sa akin ni mommy habang tumutulo na ang mga luha niya. Anong nangyayari? Sinigawan ako ni mom? I can't believe this. I cried and ran because this is the very first time na sinigawan niya ako like I said she's a soft spoken.

I went inside my room and I watched them from the window. Nakaluhod si mom sa harap ni dad and she's crying. I cried too. Hindi ko alam kung bakit pero nasasaktan akong makita si mommy na ganoon. Why? What's happening? Kanina lang ay masaya kami pero bakit ganito? Kinuha ko ang music box na bigay ni mommy at niyakap ito.

Si dad umiiyak din and sumama siya dun sa babae together with Ace. Iiwan na ba kami ni daddy? Hindi na ba niya kami mahal?Nakita ko hinabol ni mom yung car but she fell down. On instinct lumabas ako ng bahay to join her. She's still crying. Umuulan na pero kaming dalawa umiiyak pa din sa labas. Hoping na babalik si daddy. I hate him! He left us! Magkayakap kaming natulog ni mommy habang parehong umiiyak.

The next day nagising na lang ako na wala na si mom sa tabi ko. Naka-hang sa kisame. I was so shocked and traumatized. Since wala na akong dad and si mom patay na, my Aunt Marga decided to adopt me. Siya na din ang nag manage ng restaurant namin sa Manila. She changed my name from Precious Tiffany Del Rosario to Precious Tiffany Javier.

Never kong ginamit ang Precious. I hate that name!

I will never forgive them! They killed my mom! I don't know if kaya ko pang makita si Ace. Mom niya ang may kasalanan ng lahat, sinira niya ang pamilya ko. Someday maipaghihiganti ko rin ang pagkawala niya.

END OF FLASHBACKS

"Tiffany." tawag sa akin ni mama kaya naman pinakalma ko na ang sarili ko kahit na nanggigil na naman ako sa sobrang pagkamuhi.

"Ma?" inakbayan ako ni Mama at niyakap.

"Sana maging masaya ka na. Kung nasan man ang mommy mo alam kong yun din ang gusto niyang mangyari." hindi ito ang gustong mangyari ni mommy at mas lalong hindi ko kayang maging masaya na lang. Ganoon nalang 'yon?

"NO! I'll never forgive them even my own father!" kung kinalimutan na niyang may anak siya ay kinalimutan ko na ring may ama pa ako. I don't even care if buhay pa ba siya o patay na ngayon. Mabuti pa nga siguro na mamatay siya at least sa impyerno ang punta niya.

"Masasaktan ka lang." kailan ba hindi? Araw-araw naman sa tuwing naaalala ko ang lahat. Nasasaktan na ako.

"Paskong-pasko. May bisita ka nga pala sa labas." napalingon ako sa kanya na may pagtataka.

"Who?" tanong ko kay Mama. May bisita ako nang Christmas Eve?

"Lumabas ka na. Kanina pa siya naghihintay." Sino ba yun? Panira ng moment samantalang yung ngiti naman ni mama di maipinta.

Pagbaba ko I saw Ace.

:443":{_@d1