Stuck At The 9th Step

CHAPTER 18 : DARE

#SAT9S

DEDICATED TO : KYLA OBIAS

CHAPTER 18 : DARE

Nanghina ako. Yung klase ng panghihina na napasandal na lang ako sa upuan bigla at napaiwas ng tingin sa kanya. Nakapanghihina ang pagsabi niya na lalayo siya pero mas nakapanghihina ang huli niyang linya. Wala akong masabi pabalik. Hindi ko kayang magsalita. Para akong maiiyak pero tulad ng nakagawian, walang luhang gustong lumabas sa mata ko. Ang sakit sa dibdib. Tila ako tinutusok. Gusto ko sumigaw ngunit may nakabara sa aking lalamunan.

Ba't niya nararamdaman 'yon? Shit. Ayoko mag-conclude at pangunahan ang anumang dahilan kung ba't naiisip niya 'yon. It's either he's very loyal to Rhea and the guilt of lying to his girl finally sunk in to his mind or. . .

Napalunok ako. Hindi ko kayang i-imagine ang huli. Hindi ko ata mapapatawad ang sarili ko pag nakasira ako ng isang magandang relasyon.

Pero ano bang ginawa ko? Anong ginawa naming dalawa ni Ren? Tama marahil siya na may pagkakataong nagkakalapit kaming dalawa pero wala kaming ginagawang masama. So, ba't pakiramdam niya ay niloloko na niya si Rhea?

Nang magsalita siyang muli ay napatingin na lang ako sa aking pagkain. Tuluyan na akong nawalan ng gana.

"Napagpasyahan ko na i-open up to sayo kasi baka sakaling maintindihan mo. Hindi kita mabibigyan ng rason dahil maski ako ay naguguluhan pero sana huwag mo masamain na may tao akong dapat i-prioritize. We're friends, George. We still are. I. . .just have to distance myself. Ayoko ng naguguluhan ako."

"I. . .understand." Usal ko. Kahit hindi naman talaga. Kahit hindi pa tuluyang pumapasok sa isipan ko ang buong ideya ay mas magandang i-assure ko na sa kanya na naiintindihan ko ang sitwasyon. Wala naman kasing ibang choice kundi intindihin siya. "Lalayo na rin ako para hindi ka mahirapan."

Iyon naman talaga ang matagal ng plano, di ba? Hindi lang matuloy-tuloy dahil sa mga hindi inaasahang pangyayari. Hindi ko alam kung saan ko hinugot ang tapang ko para sabihin 'yon gayong hindi pa ako nakababawi sa pagkawindang.

"Sorry, George." Usal niya. "I just want to keep my feelings steady and untouched. I desperately want to keep her."

Tumango-tango ako. Bahagyang ngumiti kahit ang tabang ng aking pakiramdam. Gusto kong makita niya na sinusuportahan ko siya. "Mahal na mahal mo talaga."

Ngumiti lang si Ren at nagsimulang kainin ang malamig niyang pagkain. Pinanuod ko siya sandali bago pinagtuunan ng pansin ang akin.

Nagbeep ang cellphone niya at nagtext siya sandali. Nagpatuloy ako sa pagkain at nang lingunin ko siya ay tila siya problemado.

"O, ano na naman?"

"Wala." Mahina niyang sabi. "Bilisan mo na dyan. Hahatid kita sa dorm mo."