Secret Admire [Published under Viva Psicom]

Chapter 58 (mess we've made)

Zenia's POV

Hindi ako makapaniwalang andito padin ako sa bahay nila Justin. Dito, dito sa kusinang to. Dito ko unang nakilala si Kuya Kevin at yung mommy ni Justin.

Every moments that I have cherished suddenly became a memories. 

"Kumain ka lang. Ayaw mo ba nung food?" tanong sakin ni Justin. Pati tong si Justin, malaki nadin ang pinagbago niya. 

"Ah hindi." sagot ko then I started eating again.

"Eh bakit parang kung san san ka nakatingin?" Napansin din pala niya yung pagiging uneasy ko. 

"Huh? Anong kung san-san nakatingin?" 

"Aren't you comfortable here?" So, englishero na siya ngayon?

"Englishero ka na ngayon ah! No, of course not. it's not that I'm not comfy here."

"Eh bakit parang tulala ka diyan?" tanong niya ulit.

"May naalala lang kasi ako." I answered.

"Naalala mo yung day na pinakilala kita kay kuya at kay mommy?" He asked. Mind reader ata tong lalaking to eh! How did he know?

"Ah eh.."

He didn't let me answered. "Alam mo, wala namang masama kung aaminin mong namimiss mo ko." He grinned. UGH. Seriously?! Di padin pala siya nagbabago. Mayabang padin!

Pero totoo. Namimiss ko na siya. 

"Yabang mo naman! Porket ang gwapo mo ganyan ka na!" 

"Sayo nanggaling yan ah. Haha! Hindi ka na ba nahihilo?" He asked while staring sraight at me. Omg! Bakit lalo akong nagiging uneasy sa mga pamatay niyang tingin?

"Tse! Proud na proud ka naman! Kamusta pala sa states?" Iniba ko na agad yung topic, baka kung saan pa mapunta eh. 

"Ayos lang. Naho-home sick ako dun!"

"Bakit naman, eh nandun naman sila tita ha?" tanong ko. Bakit naman siya maho-home sick, samantalang nandun naman yung buong family niya?

"Eh kasi wala ka.." sagot niya. What? Wala ako?? Did I heard it right? O__O

"ANO?"

"I mean, wala kayo. Patapusin mo muna kasi ako!" sagot niya ulit.